ดาวน์โหลดแอป
62.85% 怪异管理公司 / Chapter 1050: 一千零五十章失忆

บท 1050: 一千零五十章失忆

管家二末对言峥点头微笑,转身推了彭姬一把,说道:“哭什么哭,还不赶快谢恩,虽然太子殿下宽宏大量,不追究你得责任,但你日后也不能心生骄纵,要更加勤恳本分服侍太子殿下,报答太子殿下的恩典!”

  彭姬委屈的点点头,在眼眶中一直打转的眼泪,再也忍不住,不争气的流下来。

  彭姬那副梨花带雨的模样,看的言峥一阵心疼,言峥责备的瞪了管家一眼,伸手将彭姬从地上拽起来,随后柔声细语的安慰彭姬。

  管家二末看到这一幕,露出欣慰的笑容,识趣的缓缓退出去,将空间留给主仆二人。

  在言峥连哄带骗的安慰下,彭姬破涕为笑,很快与言峥笑闹成一片。

  在彭姬无法察觉到的言峥双眼深处浮现出一丝复杂难明的纠结,言峥不知道他为何骗彭姬,这种做法就好像喝水吃饭一样习以为常,融入进他生活的点点滴滴。

  当他想要询问彭姬他们自己失忆前的点点点滴滴时,他却无论如何都张开不嘴,下意识里并非开口直接询问,而是委婉的套对方的话。

  然后他就鬼使神差的将彭姬从地上扶起来,虚伪的安慰……

  用这样的方式欺骗一个小女孩,言峥心里负罪感满满,同时又觉得理所当然,因为小女孩比老管家更加单纯,更容易掏出东西。

  这令言峥内心十分的矛盾,一度质疑自己不是什么好人。

  “公子,公子~你怎么又发呆啦,是不是彭姬又惹您生气了~”

  彭琪委屈的呼唤声,将走神间的言峥唤醒。

  回过神来,言峥心神复杂的看了彭琪一眼,摇摇头,心中暗自揣测道,近乎套的差不多了,是时候该问正事儿了……

  这个想法又让言峥对自己一阵鄙视,可最终言峥的良心没能争过自己内心的本能,叹了一口气,幽幽的问道:“彭琪你觉得我以前是个什么样的人。”

  彭琪歪着头,一双天真的大眼中写满了疑惑,她好像有些不太明白太子殿下这句话真正含义。

  支支吾吾半天,才说道:“太子殿下以前是个好人呐,对彭姬很好,就像哥哥一样,从来不会对彭姬发脾气~也不会让彭姬干太多活儿……“

  见彭姬没有意会自己的意思,言峥连忙改口道:“那管家呢?”

  彭姬不假思索的说:“管家不好,经常凶彭姬呢,明明人家已经很用心做事啦,管家大人还老挑三拣四~天天使唤彭姬干活……”

  紧接着彭姬双手掐腰努力模仿管家的口吻,趾高气昂的说:“彭姬,衣服洗没洗,彭姬出来扫地了,彭姬把桌子擦干净……彭姬……彭姬……”


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C1050
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ