ดาวน์โหลดแอป
19.16% 我在深圳的青葱岁月 / Chapter 157: 第157章 大费周章 甜蜜进餐话家常

บท 157: 第157章 大费周章 甜蜜进餐话家常

我照她脸上亲了一口,笑道,怎么不一样了?在我心中,你比她们重要多了。还有,我是这么想的,你看,咱们现在离得远,我这边呢,工作又忙,平时就要你经常来我这边,对吧?总不能每次都背着你的这个小布包吧?我们公司的很多人都傲的很,如果让他们看到了,肯定要在背后说我闲话的,那你肯定也不想吧?对不对?嗯?

  听到这里,她的脸色温和了下来,不过还是不说话,我一看有门啊,赶忙抓住机会,接着说,我知道你是觉得咱们挣钱不容易,双方家庭负担都很重,可是现在我的工资高了,把钱花了,只会让我更加努力的去工作,挣更多的钱。告诉你吧,我们昨天就已经发了上个月的工资了。

  不会吧?今天才几号啊,你们就发上个月的工资了?梓彤终于搭话了。

  我赶忙接住话把,说道,是啊,我们公司只押5天工资。

  那真好啊,我们厂还是押那么长时间。

  虽然只上了半个月的班,我就领了1700多块呢,昨天我还寄了1000块回去了呢。

  那也没有剩下来多少啊?

  听着她的口气,应该是已经被我成功的转移注意力了,我趁热打铁,说,是不多,可是你忘了,我不是下个礼拜天还要去惠东嘛,那边还有一个月的工资呢,1000块钱肯定有的。你不用担心,我手里还有钱。

  你确定能领回来吗?

  嗯,没有问题的,我走之前,财务可是答应了我的。

  那即使如此,也不能乱花钱,这叫什么,你知道吗?

  什么啊?你说。我乐了,把头往她的头上蹭了蹭,好像小孩子撒娇似的。

  这就叫寅吃卯粮,没有到手的,怎么能算数呢?

  我用手摩挲了一下她右边的脸蛋,说,对,对,你说的对。下次我再也不这么干了,可是,这在商场里买了的东西,是不能退的,你也知道啊,怎么办呢?

  哎呀,我这好费了一番口舌,终于把她说得多云转晴了。她转过了身子,看着我,不过还是撅着嘴,说,正哥,你知道我为什么生气吗?

  我知道啊,你是怨我自作主张,不和你商量,乱花钱呗。

  知道?那你还这个样子?我问你,我是你什么人?

  啊?我一下子被她问住了,顿了一下才又答道,那还用说,你是我再深圳最亲近的人啊!

  奥,这个时候你想起我是谁了?那你自作主张的时候怎么没有想到呢?

  我...我...我不是想给你一个惊喜吗?

  惊喜也要考虑到轻急缓重,好吗?我刚刚看到你也非常喜欢那个公文包啊,那你怎么不买啊?


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C157
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ