ดาวน์โหลดแอป
77.48% 渡魂灵 / Chapter 530: 247

บท 530: 247

云裳。是个闹腾的性子。在屋子里闹腾一会儿。翻来覆去。这样屋子前前后后左左右右。都瞧了一遍。转儿。就无聊了。非常的云阳出去瞧瞧。

  “出去看看吧!都说中原的皇宫特别的好看。富丽堂皇。美轮美奂。和我们蛮帮的。完全不一样。听人们说。那就是一幅画。刚刚来时。你也瞧见了。真真的是好看。听说这。宁静一个后花园。我们去看看吧!”

  云阳扒拉开云杉的手。“天使已晚。我们明天再去。”

  “不嘛,不嘛。”云裳缠绕着云阳的脖子。嘟囔着嘴撒娇说。“白日里有白日里的风景。晚上有晚上的特色。趁着月光,皎洁。去瞧瞧嘛。”

  云阳解释说。“你我远道而来。初来乍到。这深夜里不睡觉。反倒去后花园溜达。难免让人多想。况且。谈判在即。还是少生事端的好。”

  云裳不乐意。满脸的委屈。“人家皇帝都说了。我们是贵客。既然是贵客。何必再在意那些呢。虽然是想干什么就干什么了?再说了。只不过是晚上睡不着。出去散散心而已。有什么可计较的。”

  “这。”云阳犹豫着,准备再说些什么。

  云裳脸上的不乐意越来越多。直勾勾地瞧着云阳。十成十的委屈。似乎他再也再不同意。他便原地耍赖。闹腾个一番。才肯罢休。

  云阳不是没有见过云山的折腾性子。身处在异国,他乡。这样由不得他闹腾。只好取个折中的法子。阴云下了。“好吧好吧!就出去走走。回来便睡觉。可不许再闹腾了。”

  云裳笑容满面。拉着云岩的胳膊就往外走。“好好。都听你的。我们就出去走走,看看在屋子里实在是闷得慌。”

  云阳无奈,笑笑。满眼的宠溺。“你啊,你。真是让人拿你没办法。”

  云裳吹胡子瞪眼。“那你还想让别人拿你有办法不成?”

  云阳明白云裳的言外之意。连忙道。“不敢不敢。你这样就挺好的。”

  云裳警告他。“都说中原的女子。美得像画。一颦一笑。都是千娇百媚。和我们蛮邦。的女子。完全不同。你可不能来到中原就被他们勾走了,魂。要是这样。我肯定会打断你的腿。绑也要把你绑回蛮帮去。”

  云阳笑了笑。扯扯云杉的小脑袋。“这一天到晚的。你都在想什么呢?我们身负重任来到中原。可不是为了这些。”

  “不是,就好。”云裳气嘟嘟的站在云阳面前。开始追寻往事。“上次在长安街头。那个姑娘你看的不是挺出省的吗?”

  云阳一脸茫然。“姑娘。哪位姑娘?”


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C530
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ