ดาวน์โหลดแอป
75.58% 渡魂灵 / Chapter 517: 234

บท 517: 234

“怎么啦?”项念煜,刚满忙完公务回来。便瞧着。花容正在落泪。连忙走了过去。“出什么事儿了?谁惹我夫人不高兴了?”

  花容摇了摇头。“没什么。”

  “这还没什么?瞧瞧眼睛都有红肿了。”项念煜心疼的说。连忙抄起了帕子。给花容擦眼泪。随后又问起李嬷嬷。”到底怎么一回事儿?”

  李嬷嬷看了眼花容。犹豫着该不该说出来?

  李嬷嬷正要开口。项念煜被花容打了一巴掌。撑过来的。“小点声。别让念容听见了。”

  项念煜撇了眼远处玩耍的念容。“念容惹你不高兴了?别哭啦!哭的为夫。心里头疼。”

  花容弯弯嘴角。“不是因为他。再过两日便是阿哥和小六哥哥的忌日。想起来有些难受罢了。”

  话音一落。项念煜的脸色开始低沉起来。”“没想到时间过的这么快。一转脸就快八年了。”他叹了口气。“现如今。我还记得。和他称兄道弟那段时间。那时候我们闹腾的厉害。上天入地无所不能。他说他现在还在。想来应该娶妻生子了。孩子。应该差不多有。半个花容那么大了。想来这时候应该已经是大将军了。这整个凉果呀。就怪我们兄弟所有了。”

  项念煜,这么一唱响。花容也越加悲伤,起来。对水止不住了。“阿哥,总想着成为顶天立地的大英雄。像周江军哪样?他说真的,还活着。现在应该是梁国的战胜。驻守边疆的传说了。

  “小陆哥哥呢?他。没什么大的志愿。只想着找他那个妹妹。和他妹妹不在了。不过他有喜欢的人。如果他现在还活着。不知道能不能突破这世间的俗见。和舒雅在一起。我这都是真的。说呀,也不必守在那个寺庙里了。他。一直不相信。不相信小度哥哥不在了。他一直说。小六哥哥一定在这世间的某个角落徘徊着。所以。他在超度自己的时候。也在为小六哥哥祈祷。希望他万事顺遂。”

  项念煜,把花容搂在怀里。“我知道你想他们了。我也想。但我们不必担心。他们那么厉害。肯定过的很好。”

  花容嗯了一声。“一定会过的很好。一定要比我们过的更好。这样我们才能安心。才能不担心。”

  “别再想那么多了。”项念煜柔柔花容的头。

  “对了。”花容说。“过些时日。欢儿的婚事。我要请长公主过来了。”

  项念煜愣了一下。有些不敢相信。主要看下李嬷嬷。似乎在求证这件事情的真假。

  李嬷嬷点了点头。“皇后娘娘想找公主了。”


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C517
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ