ดาวน์โหลดแอป
73.09% 渡魂灵 / Chapter 500: 217

บท 500: 217

他若是记得没错,这叶家二公子向来喜欢舞文弄墨,纵情于山水之间,陶冶情操,喜欢吟诗作画,一向不喜官场上那些拘束,更不喜武夫的莽撞,所以也没有个一官半职,就偏爱时不时就爱弄一些诗塞之类的。

  叶家管家讪讪一笑,“那个......二公子外出游历去了。”

  尚书大人一噎,笑的勉强,“那......大少夫人呢?总应该在府吧?”

  “巧了。”

  尚书大人吞咽下口水,总有种不好的预感,“不会也不在家吧?”

  叶管家点头,“说巧真不巧,大少夫人今个一早就回娘家了小住几日。”

  “那......”尚书大人目瞪口呆,“叶家没人了?”

  叶家管家摇头说,“那也不见得。”

  尚书大人一喜,“还有谁在家?”

  “小少爷。”

  尚书大人愣了下神,险些拍案而起,这他丫的是逗老子吗?!

  “呵,那倒不用了。只不过你家这三少爷,是不是......”

  得想办法带走。

  说起叶卿,叶家管家瞬间摆出一副悲痛欲绝的模样,“三少爷,他怎么样了?还能撑得住吗?”

  尚书大人有些被吓到,转变的有些太突然,有点措手不及。

  “吕太医来过了,说......说,你家少爷可能落下病根。”

  “落下病根?!”叶家管家一声惊呼,涕流满面,“我家少爷年纪轻轻的,能文能武,一表人才,还未娶妻生子,怎么就能落下病根呢?!等老爷夫人回来,老奴可怎么同他们交代阿?!不活了,不活了。”

  “这......”尚书大人面色尴尬,“其实吧......”

  叶家管家嗷了一声打断,“还请尚书大人告知,少爷应该什么落下病根?老奴明明记得上次都已经治好了阿,这才过去不到半天,怎么就落下病根了呢?”

  尚书大人抽搐着嘴角,不知该如何作答,同尚书夫人相视一眼,都不知该如何是好。

  难不成说你家少爷追姑娘,然后姑娘拒绝,郁结于心,旧疾复发,然后就落下病根的?

  这怎么好说出口?

  简直有理说不清,没理更说不清了,只能打碎牙齿往肚子里咽。

  “那个,你也别着急,虽然说落下病根,但吕太医说了,只要好生休养,定然能够康复的。”

  “真的?”叶管家摸了两把眼泪,“尚书大人怎么不早说,害的老奴白担心一场。”

  尚书大人惊诧,若不是以前见过叶管家,只怕以为现在自己见的是个假的,这变脸变得出神入化,刚刚还痛苦欲绝,转眼的功夫就恢复如常。


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C500
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ