ดาวน์โหลดแอป
34.06% 渡魂灵 / Chapter 233: 第一百四十九章

บท 233: 第一百四十九章

“来了就求求签,许许愿。”项舒雅莞尔笑笑。

  “好。”花容一口应下,拉着项舒雅的手往外走,“一起去吧。”

  项舒雅抬头望了望一贫如洗的天,“嗯”了声,随着花容离开。

  “打算什么时候回去?”花容犹豫了好一阵子,从后院走到前堂,这个问题一直哽在她的心头,蠕动着嘴唇,终于问了出来。

  “不了。”项舒雅言简意赅的回答,“回去了,难受,这儿,心静。”

  花容皱了皱眉,“侯爷他...”

  “他会理解我的。”项舒雅打断道:“容儿,你看这儿的天。”

  花容愣了两秒,抬头望天,一贫如洗,蓝的透人心脾,连半点漂白的絮都没有。“怎么了?”

  “从这儿看,天是蓝的,从候府看,也是蓝的。”项舒雅顿了顿,泛起一抹苦涩的笑,“虽然不在一起,但都在一片天空下,总比看不到蓝天的要好的多。”

  花容心口一揪,咬了咬嘴唇,忍不住想哭的冲动,主动转移了话题,“边关告捷,已经攻打齐国的都城,灭齐国指日可待,那时,他们便要回来了。”

  项舒雅淡淡的“嗯”了声,听不出什么情绪变化,“挺好的。”

  “嗯...挺好的。”

  “两位施主,又来祈愿?”一清脆悦耳的声音响起。

  花容抬眸看去,眉眼清秀,带着和善的笑意,正日那日说了一段莫名其妙话的小和尚。

  “小和尚?”花容惊诧了半分,“许久没有见到你了。”

  小和尚莞尔笑笑,彿彿身,“贫道心不定,自去修身养性良久。”

  “原来是这样。”

  小和尚应了声,从身前的桌几上拿出两块红木牌递给花容,“施主,木牌。”

  花容正要伸手去接,小和尚忽然往回一缩,眉头微微蹙起,咬了下嘴唇,似乎有话要说。

  “怎么了?”花容疑惑的望着小和尚,当初的话她可一直没有忘,见小和尚欲言又止的模样,不禁有些忐忑不安。

  小和尚和善的笑笑,“没什么。”罢了,木已成舟,已然不是他所能改变的了。

  花容半信半疑的“哦”了声,接过木牌,原先不信神灵,发生这么多事后,花容觉得还是有所依托的好,小和尚既然不愿说,自己自然不能勉强。

  毕竟天机不是她所能窥探的。

  想到这,花容轻轻的抚摸上小腹,忍不住问上一句,“不知可否麻烦你,帮我看一下腹中的孩子,能否健康平安?”


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C233
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ