ดาวน์โหลดแอป
26.46% 渡魂灵 / Chapter 181: 第九十七章

บท 181: 第九十七章

项舒雅甚至不敢去看涂山的伤口,不经意的撇了一眼,都要急急忙忙的转移视线,血淋淋的伤口无一不在刺痛着项舒雅的眼睛。

  “舒雅,休息一会吧。”襄垣侯从外头走进来,临近项舒雅的身旁,拍拍她的肩头,“你已经熬了一整夜了,回去休息一会,为父替你在这守着。”

  项舒雅没有回答襄垣侯,而是一直深深地看着涂山,“父亲...太医怎么说的?”

  襄垣侯叹了口气,“能做的他们都做了,能不能醒来完全看他自己了。”

  “他以后...还能骑马吗?”项舒雅想了很久才问出这个问题,“还能行走吗?”

  襄垣侯一顿,项舒雅的话他也说不准,那些个庸医也说不准,一切都要看他醒来以后再做打算,可能可以行走,可能一生瘫卧在床,“会好的。”

  “父亲,你说我是个害人精吗?”项舒雅忽然问道,态度语气都不像开玩笑。

  襄垣侯一怔,神色顿时紧张起来,“瞎说什么呢?!你怎么可能是害人精?别胡思乱想了。”

  项舒雅轻笑两声,满目疮痍,“我杀死了江雪,害的花容失明,如今又害的涂山残疾,我不是害人精是什么?每一个想要同我交好的人注定都没有好下场!”

  襄垣侯走到项舒雅跟前,双手握着她弱小的肩头使劲晃了晃,“雅儿,看着我,看着为父!”

  项舒雅怔了怔,失魂落魄的看向襄垣侯,眼前的人不知从什么时候变得沧桑,眉眼间积聚着愁容。

  “雅儿,你听好了,你从来不是什么害人精,从来都不是,这一切都只是意外,你也不想这样的,都是命运弄人!”

  襄垣侯声嘶力竭一字一句的告诉项舒雅,混浊的眼睛透着坚定,“没事的,一切都会好起来的。”

  襄垣侯拥抱住着项舒雅,抚摸着她的头发,“会好的,会好起来的,真的...”

  项舒雅趴在襄垣侯的怀里,泪珠子扑簌簌的往下掉,硬生生的咬着牙冠,硬是没有哭出一声。

  “父亲。”良久,项舒雅收拾好情绪坚定的看着襄垣侯,“我想嫁给他。”

  襄垣侯愣了一下,“舒雅你要想清楚,这不是你的错,你没有必要为了偿还而搭上自己...”

  项舒雅摇了摇头,莞尔一笑,伸手爱惜的抚摸着涂山的选择,“我喜欢他,不是因为别的。”

  转而看向襄垣侯,语气中充满笃定,“无论他醒来以后怎么样,我都愿意嫁给他。只因为我喜欢他,仅此而已,或许,这辈子我遇不上把我看的比命重要的人了,也遇不上让我如此喜欢的人。”


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C181
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ