ดาวน์โหลดแอป
16.08% 渡魂灵 / Chapter 110: 第二十六章

บท 110: 第二十六章

前堂临窗处横跨出来的地方,正好对着磅礴的雨以及凋零的桃花树,一壶清茶香气四溢,三人围坐在小方桌旁,项子喻和花煜面对面坐着,花容正对着桃花树,不过坐的时候,仍然特意的往花煜身边挪了挪。

  “真没想到那天遇到的姑娘竟然是舍妹。”项子喻率先开口感慨一番。

  花容干笑两声,撇了项子喻几眼,似乎有意无意的提醒他无论如何千万不要说漏嘴了。

  项子喻会心一笑,眯了下眼睛,酌了口茶,似乎表明他知道。

  花容叹了口气,总觉得有些不放心。

  花煜饮了两口茶,一如往常的笑笑,“本来还想引你们两人认识一下,没想到竟然早都遇见了,你们两个也是,也不同我讲,来的路上,我还想着怎么介绍呢?”

  “那天只是萍水相逢,就互相看了那么一眼,没什么的。”花煜话音刚落,花容便急忙忙的解释道:“回来的时候正好被你抓到外出,所以就忘了这一茬子事。”

  “这有什么好介绍的?小时候都一起玩过,怎么说也算是一家人,相互介绍显得见外。”项子喻摆摆手,对于介绍那一套不以为意。

  花煜莞尔笑笑,也不做声。

  倒是项子喻就热情许多,看着院子里的桃花树,“容儿也喜欢桃花?”像是自来熟样,先入为主,一开口便唤的亲昵。

  “怎么这么说?”花容讪讪一笑,这一声容儿叫的倒是让她起了一身鸡皮疙瘩,平日里只听花煜叫贯了,这突然从别人嘴里听到多少有些不习惯。

  “我看这院子里也没有别的花花草草,只有这正中央盛开着一棵桃花树,开的旺盛。”

  “哦,倒也谈不上多喜欢,这院子里的桃花树是因为阿哥喜欢。”花容在花煜面前倒不想显得自己和项子喻多亲近一般,回答的也客套些。

  可惜,项子喻听不出来,笑道:“怪不得我和花煜能如此要好,原来我们都喜欢桃花树。”

  “哦...是吗?”花容讪笑一下,饮了口茶,掩饰尴尬,又偷偷看了花煜一眼。

  “那容儿喜欢什么呢?相离这么多年,我这个做兄长的,总该送点什么见面礼才好。”项子喻期盼的看着花容,仿佛无论她说什么他都会应允。

  花容笑着摆摆手,“那倒不用了,我也没有什么特别喜欢的,就不用麻烦了。”随后暗自腹诽道:小时候明明那么欺负我,现在好了,又上杆子送东西,难不成真的让华露说中了?!

  “不麻烦。”项子喻也像是听不懂似的,“我记得容儿小时候最喜欢白玉佩了。我有一块凤凰玉佩,等...”


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C110
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ