ดาวน์โหลดแอป
14.76% 渡魂灵 / Chapter 101: 第十七章

บท 101: 第十七章

“小姐,你看什么呢?”路过的华露好奇的走过来。

  花容指了指眼前的桃花树:“喏...看它呢。”

  华露不解道:“平日里开的正旺盛时也不曾瞧见小姐多看两眼,今个天色阴沉,桃花树都黯然失色,小姐竟然在这里看的出神。”

  花容莞尔一笑,嘴角勾着笑意,仿佛能看见来年初春时桃花盛开的模样,“这不一样...阿哥说,等来年初春桃花盛开的时候便带我们去南山游玩。”

  “真的?!”华露顿时眉开眼笑,连说话的声音都提高了几分。

  花容含笑点点头,顺手将青瓷碗递给华露,便缓步走到桃花树下,抚摸着粗壮的树干,神神叨叨似的念叨:“桃花树阿...来年初春的时候你一定要快快的开花...容儿会好好照顾你的,你一定要快快的开花...”

  反复念叨着,就像是咒语一般,仿佛这个桃花树真的能够听懂花容的期盼,在来年初春的时候快快开花,可是花容没有料到的是,这棵桃花树再也没有开过花,等开花的时候,却已经是物是人非。

  花煜着衣出房门时,便瞧见花容站在桃花树下祈愿,不禁莞尔一笑,远远的看着那棵盛开的桃花树,心想,来年初春的时候定然也开的像这般旺盛。

  “小姐,你说这桃花树他能听见吗?”华露好奇的凑到花容身旁。

  “肯定能!”花容笃定的说,顺手拿过华露手中青瓷碗,一脸高深莫测道:“我告诉你阿...心诚则灵,肯定能行,而且我听老管家说,这棵桃花树有百年的历史,每年都会开满一树的花,粉嘟嘟的,煞是好看。所以明年肯定也不例外。”

  华露重重的点了点头,不由的对南山有几分憧憬,“小姐,你说南山有什么好玩的?”

  花容莞尔笑笑:“那个地方啊,青山绿水,云雾缭绕,抬头可触碰青天,低头可抚摸绿水,运气好的话,还能看见穿梭在云雾中的仙鹤呢!”

  华露听着满是欢喜,脑海中忍不住浮现出那样一副画面,嘴角止不住的上扬,最后总结出两个字来:“真好。”

  花容抚摸着青瓷碗,眼前时不时有几只仙鹤飞过,真想着来年早早到来,桃花树早早的再开花,“对了。”忽然想起什么事,花容一本正经道:“今个我们得出去一趟。”

  “出去一趟?!”一听到出去,华露就紧张,连忙左顾右盼一番,瞧见没人了,又压低声音询问:“小姐不是说有了作画的钱,就不用出去卖扇面了吗?而且你瞧今个的天气不好估计要下雨,小姐还是不要出去了。”


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C101
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ