ดาวน์โหลดแอป
11.54% 渡魂灵 / Chapter 79: 第三十六章

บท 79: 第三十六章

李大愣了下,讪笑着反问:“你说呢?好好一顿庆功宴,生生被你弄成誓师大会了!”

  尚四撇了撇嘴,“哪有阿?来!来!喝酒!”

  说着端起酒杯,“庆祝我们大获全胜,拔的头筹!庆祝本公子博美人青睐!”

  许三和李大相视一笑,纷纷举起酒杯,杯盏碰撞,叮当响,满堂的欢声笑语。

  马球赛的高兴还未过个几天,尚四就悻怏怏的来许府找许三,满脸愁绪,一副快要死了的模样,看的许三大吃一惊。

  “你这是怎么了个?这副伤心欲绝,要死不活的模样,出什么事?”

  许三拿着两个酒杯和一酒瓶缓步走到房舍前的台阶处和尚四并排坐下。

  品两口酒水,漫无目的的望着满院的春风,郁郁葱葱的树,姹紫嫣红的花,时不时微风拂面,漾起醇香的酒香,倒也惬意。

  尚四并未直接回答许三的问题,而是扯出一抹笑容问:“没什么,你最近怎么样了?”

  尚四未回答,许三也不着急问,笑着回应:“还可,喝两口酒,看一院子的花,娴静惬意。”

  “那就好。”尚四莞尔笑笑,“对了,你和瑶姬怎么样了?”

  瑶姬便是红袖楼的花魁,自打上次相国寺那出之后,许三和她的关系便扶摇直上,互报了姓名,瑶姬,人如其名,是个好名字。

  谈及瑶姬,许三眼中浮现几抹柔情,“挺好的,抚琴弄画,谈论古今。我想着等诗赛结束后,便向她正式提亲,你觉得如何?”

  “挺好的。只是...”尚四想了想,欲言又止道:“伯父伯母那里...”

  许三眉眼低垂,掠过几抹感伤,随后又坚定道:“我会努力让他们同意的,如果实在不行,我便带着瑶姬离开,去一个谁也不认识的地方,有山有水,有花有草,过着闲云野鹤的日子。”

  “那你的抱负呢?”

  许三微怔,苦笑道:“天底下人才济济,有治国安邦之能的,不缺我许三一人,许家镇守天下,战功赫赫,也不需我许三锦上添花。而她不一样,只身一人,有的也只有我一人而已。”

  尚四轻叹一声,许三的话说到这个份上,想必已是深思熟虑过,他也无法在劝说些什么。

  “你们挺般配的,郎才女貌,许三,遇到一个自己喜欢的又喜欢自己的人不容易,所以,一定要幸福。”

  许三爽朗笑笑,一把搂过尚四的肩头,“那是自然!不过,你今天怎么了?像是交代后事一样?还问起我和瑶姬,你和郡主之间是不是出了什么问题?”


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C79
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ