ดาวน์โหลดแอป
69.01% 谁让我今生错过了你 / Chapter 196: 第197章夜聊

บท 196: 第197章夜聊

春风拂过了大平原,留下来遍地的红花绿草,勃勃的生机引来了蜜蜂和蝴蝶,随之而来的就是火热的夏季。

  雨柔拄着拐棍下了床,她走路的同时暗暗的把脚放在地上,然后鼓了鼓勇气抬起了另一只脚。

  一种前所未有的喜悦充斥着雨柔的大脑,她差点高兴的喊了出来。若不是江流此刻还未恢复,雨柔肯定会大叫一声的。

  她轻轻的在地上来回的走了起来,居然没有一点疼痛感。雨柔兴奋的笑了,一边笑一边走,越走速度越快,越走脸上的笑容越明显。可是笑着笑着她就哭了,十六年的跛脚,十六年的自卑,此刻雨柔感觉到自己才真正站起来。

  自从江流回来后江大妈对雨柔的态度急转直下,以前的慈祥,怜爱变的非常淡。虽然不会给雨柔脸色看,但是平时的交流很少。雨柔明白,江流变成这样,江大妈肯定是认为自己早晚都会离开他们。而自己拍拍良心自问,居然真的不敢信心十足的对江大妈说自己不会离开这个家。她知道自己依旧是放不下夏炎,因为就在她发现自己的脚已经好了之后第一个想要告诉的人居然是夏炎!

  她想看到夏炎听说自己的脚好了之后会是怎样的表情,高兴?兴奋?一跃而起?还是大声叫出来?

  不管怎样,雨柔相信夏炎哥一定会替自己高兴的。

  雨柔嘴角带着一丝笑容在厨房里忙活,江大妈无意中看见了扔掉拐棍的雨柔。高兴的江大妈瞪着眼睛张开了嘴差一点就喊了出来,但是她立刻又收回去了。脸上惊喜的笑容也随之散去。

  雨柔做好了早餐端了上来。当她端着最后一晚汤走进来时江大妈正对江流说着话。

  “吃吧,这可能是你媳妇给你做的最后一顿早餐了。”

  江流问到:“最后一顿?为什么妈妈?”

  “你没看见吗?人家的腿脚好了,咱们可就留不住人家了。”

  江流这才把注意力放在了雨柔的腿上。

  雨柔听见了这些也没说话,安静的坐在了旁边。

  这时江流笑嘻嘻的指着雨柔说:“那你也走不了,你还没整容呢?”

  江大妈:“整容?整什么容?”

  江流:“妈妈,雨柔要变漂亮,她现在腿好了但是嘴巴还不好看,我们还得去一趟上海!”

  “去什么去?去一趟差点把命搭上了还不长记性?”

  江大妈很少会这么大火,这下把雨柔和江流都吓了一跳。江流眼睛里闪着泪花看着母亲。


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C196
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ