ดาวน์โหลดแอป
67.67% 而立不惑年 / Chapter 448: 第447章:眼红了村民

บท 448: 第447章:眼红了村民

张大奇给李福祥带完消息的三天后,孙站长便跟着收皮草的商人一起来收了一批兔子。

  李福祥虽然有太多的不舍,但也没有办法,因为当初养殖的时候自己就是为了挣钱养家糊口。

  这一天张大奇卖了几百只,李福祥只是相应的卖了一百只。倒不是李福祥舍不得,而是李福祥想着多留些兔子繁殖。

  李福祥第一次卖兔子,在李家村引起不小的轰动。

  因为这些庄户人没有想到养殖些兔子还能挣钱。

  要知道之前他们也养兔子,但是都是农闲时候养着给孩子们玩的山兔、野兔。

  “福祥,你这次是不是赚了不少的钱啊?”二驴子看到孙站长跟着皮毛商拉着满满一车兔子走了之后上前问李福祥。“俺估摸着有几千!”

  二驴子这话说的很小声,但是围在旁边看热闹的人却都听的真真切切,谁都没有想到这一百只兔子能卖出这么多的钱来。

  “唉,福祥啊,你家兔子还卖不?”人群中有人问了起来。

  有了第一个人,便有了第二个人问。

  李福祥知道,这怕是邻里看到买兔子挣钱红了眼儿。

  “咋,你们问俺卖不卖兔子是不是有啥想法啊?”李福祥笑问一句,便转身回了养殖大棚。

  围在周围看热闹的人看到李福祥进了大棚七嘴八舌的说了一些不中听的话后便相继的离开。

  “爹,要是有人真的来买咱家兔子,你卖不?”

  养殖大棚里,宝昌一边跟着李福祥收拾着卖出去的空兔笼子,一边问李福祥。

  小小的年级便开始在自己的心里盘算起来一些不符合年龄的事情。

  李福祥看看宝昌,嘿嘿一笑:“咋,你想卖给他们啊?”

  “俺才不卖呢,特别是王孝庆,那时候咱家买他家点儿煤,他那拿捏人的样儿,现在没得煤卖了,又想着打咱家注意,哼,美得他!”

  宝昌的话,引得李福祥哈哈大笑。

  绕是他怎么想,都没有想到这么多年过去了,宝昌还把这些陈谷子烂芝麻的事情记在心里。

  “宝昌,这话在家说说行,在外面可不当着人面说啊,听到了没有?”

  “为啥?他王孝庆能做出这么些事情来,为啥还不让俺说啦?”

  李福祥知道,宝昌是个半大的孩子,对于这些大人之间的事情与礼数还是不懂的。

  “宝昌啊,这村里要是人人都别着一股劲儿,你说你大伯爷在村里当的这个村长是不是待累死?”

  “那是他的事情,跟咱家不挨着,再说了,俺看大伯爷这个村长未必想着咱家,这些年选举的时候想着咱家,当上官了就那就忘了咱家是干啥的了!”


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C448
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ