ดาวน์โหลดแอป
50.47% 从来没有发生过的 / Chapter 266: 139. 涅槃寂静

บท 266: 139. 涅槃寂静

一前一后紧跟着的两只苍鹰,张开巨大的翼展,一动不动地划过空气,在方自归的头顶上飞过去了。因为距离太近,方自归能清楚地看见苍鹰黑色翼展下两片黄色的花纹。

  方自归仰着头,目不转睛地看着掠过自己的那两只鹰,直到它们消失于山坡上黑压压的一群鹰的中间了。可是那两只鹰连斜睨一眼方自归的兴趣都没有,它们此时的注意力,都集中于天葬台上的尸体上了。

  太阳低低地悬在山坡之上,阳光似乎也变得肃穆了起来,变得冷了起来。路过的云还是那样纯白,当苍鹰在云下低低地掠过,黑色的翅膀在那一片纯白的衬托下,那两排像狼爪似的翼尖都显得格外清晰。

  一阵阵的风,穿过黄黄的点缀着绿色矮灌木的土地,迎着方自归急急地吹来。

  天葬师第一刀下去的时候,方自归觉得自己的心颤抖了一下。然后,第一具尸体背部的皮顷刻间就被揭了下来……一丝淡淡的腥味在空气中弥漫,顺着风吹进了方自归的鼻孔。

  因为参加了去珠峰的旅行团,前一晚,方自归、小枫和二十几个驴友乘一辆中巴车到了日喀则,而司机兼导游有路子,于是在强烈好奇心的驱使下,方自归就和几个驴友来看天葬了。

  耳边传来长刀切割肉体发出的声音,嘴里有点儿泛酸……方自归渐渐平静下来,看着天葬师一步一步肢解人体.

  方自归产生的最深切最直接的认识,就是从物质的角度,人,和菜场肉铺里挂的一块块猪肉,没有区别。

  只要二十分钟,一具赤身裸体的尸体就只剩下骨头。而到最后,什么都没剩下来,连砸碎的骨渣都被鹰吃得干干净净。

  这天上午有三具尸体天葬,ta们最后都一样,什么都不剩。

  方自归心想,什么都不剩,正是人和一切有形事物的本质。

  来时的路上,几个驴友既紧张又兴奋,一路聊着天。然而,看完天葬回客栈的路上,几个驴友都不说话,可能都在想自己终将逝去的一生应该怎样度过。

  一切归于寂静了。

  回到客栈,没兴趣看天葬的小枫问方自归:“怎么样?没什么好看的吧?”

  方自归说:“我觉得还是值得一看。”

  “为什么?”

  “因为产生了很多想法。”

  “什么想法?”

  “比如说,应该尽可能让人生更精彩一点儿。”

  方自归告诉小枫,天葬的整个过程还是很震撼的,而另几位看了天葬的驴友的感觉,主要不是震撼,而是恶心,导致他们全都不想吃中午饭。然而,因为已经受过伍明哥“无我”的熏陶,方自归视死如归地走上了餐桌。


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C266
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ