ดาวน์โหลดแอป
6.19% 农门长姐有空间 / Chapter 233: 第二百三十三章 还钱

บท 233: 第二百三十三章 还钱

不但失手,还要倒赔五两银子。

  钱家哪里有?

  其实当初钱家老太太也听到了她家孙子出了事,也赶来了永福村,只是她走得慢,才到半路大钱就回来了。

  第二天,他就出门去找活计,一直没回来。

  顾云冬从没想过去催人家还债,手头上虽然有欠条,但她当时并没有写上归还日期。她知道大钱出门家里只有一个钱奶奶后,就更不会去了。

  只是没想到,这还在过年期间,钱奶奶居然上门了。

  屋子里暖意融融的,钱奶奶感觉手不那么冰冷了,才缓缓的从怀里掏出一个布包。

  布包摊在手中,被她一层一层的打开,慢慢的露出里面的碎银子。

  她颤颤巍巍的将碎银子一个一个的放在桌子上,一边放一边数,数完了才看向顾云冬,“姑娘,这是欠你的五两银子,我都给拿来了。”

  顾云冬半晌都说不出话来。

  钱奶奶垂着头低声道,“大钱他是好孩子,他就是一时想不开走岔了路,以后都不会了。他没想赖这银子,那天回来就跑出去找活干了,今儿早上才回来。一到家就说欠你的银子都挣到了,现在累得在家睡觉,我就给你拿过来了,姑娘对不住,你原谅他,不要怪他了好不好?”

  顾云冬对上她微微有些浑浊的眸子,感觉嗓子眼有些堵。

  好一会儿才声音微哑的开口,“嗯,知错能改我就原谅他了。”

  钱奶奶脸上微皱的褶子都松开了,笑得眼睛都眯了起来,“好,好,那我这就回去了。”

  她说完拿着拐杖就要走,连欠条都没问她要。

  顾云冬忙扶着她坐下,“钱阿婆,不急着走,这大过年的,你来我家哪有连杯水都不喝的道理,来,这是糖水,你尝尝看,甜滋滋的。”

  “姑娘,我这……”

  “再说了,当初大钱还给我打了欠条,我都不知道放在哪里了,得好好找找还给你,免得以后说不清是不是?”

  钱奶奶闻言才想起来还有这回事,这下她也不好走了。

  拐杖被顾云冬放在一旁,手里塞了个温热的杯子,她下意识的拿起来喝了一口,当下就愣了。

  真的甜滋滋的,跟她年轻时候喝的红糖不一样,除了甜都没别的味儿。

  顾云冬又给她拿了软绵的糕点,可老人家这会儿说什么也不肯吃了。

  正好这时候顾云书顾云可两人回来了,她招了招手,让他们哄着钱奶奶吃东西。

  她自己则转身回了房,很快找到了那张欠条。

  只是看着手里的纸条,却微微的叹了一口气。


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C233
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ