บท 21: ♥ CHAPTER 68 ♥
♡ Someone's POV ♡
I wonder what's going on in the campus, but I don't need to guess it anymore since malapit ko na rin namang balikan ang mga dating naiwan.
Pagbukas ko sa pintuan, tumambad ang buong grupo sa harapan ko. Mas marami sila ngayon kumpara sa dati and now, they are all well-trained and well-prepared. They are just like soldiers waiting for deployment. Agad naman nila akong napansin kaya natigilan silang lahat at napatingin sa direksyon ko. Diretso akong umupo sa may upuan at nagtama ang mga mata namin. Nakaupo din naman siya kaya hindi kami mahihirapan sa pag-uusap. Actually, siya talaga ang pinunta ko dito.
"Ano ng plano mo? Malakas ka na ulit and you can fight a thousand soldiers again" sambit nito kaya napatawa ako ng bahagya.
"I know. And it's all because of your help. Tell me, how can I repay you?" tanong ko sa kanya bago ako tumingin sa likuran niya. Lahat sila, nakatingin at nakikinig sa pag-uusap namin.
"You can just repay us if your plan will be successful. Ang pagtulong namin sa'yo ay walang bayad. We're not like those other groups out there, if he was here sigurado akong tutulungan ka rin niya and he would do the same"
"I guess you really had a good leader" sagot ko bago ko ibinalik sa kanya ang tingin ko.
"He knows how to protect his members. And this group..." tumayo siya at tinignan silang lahat, "Sa akin niya ipinagkatiwala...kaya I'm just doing my best to prove my loyalty to him"
"Well I think he's not bad as they think he is"
"Hindi natin alam kung ano talaga ang kulay niya at ang totoong pagkatao niya" pagkasabi niya noon ay tumayo siya at naglakad-lakad sa buong room. Ngunit sandali siyang natigilan at muli akong tinignan, "Hanggang dito na lang ang maitutulong namin sa'yo, we can't help you once na makalabas ka na sa lugar na 'to kaya pag-isipan mong mabuti ang desisyon mo. Are you really going to reveal yourself?"
"Let me handle this situation now. Alam ko na ang bawat kilos ng mga estudyante, remember I ruled them once. Hindi ko sinayang ang pagkakataon ko na may posisyon ako and luckily, nakatulong 'yon para sa plano ko" habang nagsasalita ako ay kumuha siya ng alak sa lamesa na nasa mismong harapan ko at binuksan niya ito.
Bago niya ininom ito ay nagsalita pa siya ulit, "I guess, you're really ready to face death?"
"Not yet. He'll die first in my hands" sagot ko.
"We can't help you outside now if that's your decision. But I think you can ask help from our leader. Besides, hindi kayo naging magkaaway"
"Do you think he would help me?" muli nanaman siyang umupo at medyo lumapit siya sa mukha ko, "I know he will"
"You know I really don't want to ask help from anyone because I want to do it alone but...if there is no other choice, then I'll have to do it"
"Revealing yourself is like showing them the worst nightmare" mahinang sambit nito.
"Wala naman akong balak na idamay ang walang alam. I'll just do it for justice. I can now avenge my long lost love"
"She was taken from you. How does it feel?"
"It hurts so much! That's why nagtiis ako na magkulong dito at magpalakas para balikan siya, to avenge her" kahit ilang taon na ang nakalipas, hindi pa rin mawawala sa isipan ko ang bakas ng nakaraan.
"Do you think buhay pa siya? And kung buhay pa siya sa palagay mo ba magpapakita siya?" tanong nito sa akin.
"Alam kong paparating na siya, kaya nga balak ko na ring ipakilala ang sarili ko. To be his worst nightmare at excited akong makita ang magiging itsura niya sa oras na magpakilala ako" sagot ko naman. Alam kong hindi masasayang lahat ng pinaghirapan ko.
"To think it twice, alam ng lahat na patay ka na"
"That's better then. Gusto kong mabigla sila sa pagbabalik ko" I have been longing for this day to come. To avenge the one I loved the most.
"And I will surely be their worst nightmare" dagdag ko pa at tinignan ko siya ng masama.
"But remember this, you can't fight alone. It's either they bite you or you need to bite them to have power. And who do you think is the person to have that power?"
napangisi na lang ako sa tanong niya bago ko siya sinagot.
"I know exactly who you're talking about. But as long as I can fight them alone, I'll do it"
"You're so sure of your decision. We won't stop you. You've gone too far and we hope na magtagumpay ka sa mga plano mo" pareho kaming tumayo at nakipagshake-hands ako sa kanya.
"I need to go now. Marami pa akong dapat na balikan"
"Good luck. Have a nice time in hell" sambit nito bago ko nahawakan ang door knob at buksan ang pintuan. Pero bago ako lumabas, hinarapan ko silang lahat para sabihin ang isang bagay,
"Thank you for the help, Young Rebels"
..........
Nang mag-umpisa na akong maglakad sa napakahaba at madilim na hallway, tahimik ang paligid. Walang gulo o anumang ingay. Pero kailangan ko pa ring mag-ingat because in this d*mn school, eyes are everywhere, hindi pwedeng may makakita sa akin dahil hindi pa oras para makilala nila ako. I should be the one to introduce myself infront of them. It's already 5:30 pm kaya padilim na ng padilim ang paligid kaya nagpasya ako na maglakad-lakad sa buong campus para makitang muli ang mga dating naiwan. Iniisip ko pa lang ang reaksyon nila sa pagtatagpo namin, natutuwa na ako dahil sigurado akong hindi nila alam ang kamatayang nakaabang sa kanila sa pagbabalik ko.
Habang patuloy pa rin ako sa paglalakad, unti-unti ko ng natatanaw ang ibang estudyante. But they are not just normal students, they have totally gone mad, killing each other like an animal. Tsk! It's becoming worse than Chained School. But I think, this would be fun than before. Kahit saang dako ako tumingin, may nagpapatayan and unfortunately, every corner of this building, there is blood. There's blood everywhere. Humans treated like an animal, you would want to witness it here in Curse Academy.
Habang inoobserbahan ko ang paligid, napalingon ako sa isang classroom. Bahagyang nakabukas ang pintuan nito kaya masisilip mo ang nasa loob. Nang tignan ko ang nangyayari sa loob, my hand formed into a fist ng makita ko ang mga Phantoms. Finally, nakita ko rin ulit sila. Kawawa nga lang yung biktima nila, I pity him. What's new when it comes to Phantoms? They always torture innocent students to make them bow to them. Walang awa nilang binugbog at pinagsasaksak ang biktima nila hanggang sa mawalan ito ng hininga at bumagsak ng kaawa-awa sa sahig. But the Phantoms, I could now see their devilish smile and in the end, they just laughed like nothing happened.
Napailing na lang ako at itinuloy ang paglalakad para tignan ang ginagawa ng mga estudyante sa ibang classroom. Hindi na ako magtataka kung puro duguan at inosenteng mga estudyante ang sumisigaw ng tulong mula sa mga classrooms na dinadaanan ko dahil lahat sila, biktima at kasalukuyang tinotorture ng Phantoms. I pity them and I want to help them but I can't just sacrifice to reveal my identity just for them. I just have a lot of things to handle.
Bago pa man ako makababa mula sa second floor ng building ay may natanaw akong mga kumpol ng estudyante sa labas. Hindi ko alam kung bakit natigilan sila sa paglalakad at kitang-kita ko sa mga inosenteng itsura nila ang takot. Kaya maayos ko silang tinignan at nakita kong may papalapit sa mga direksyon nila.
Black jacket, black shirt, black pants and all I could see is black which means...
Napangisi na lang ako because I knew who they are. The one and only powerful Black Vipers. Sila ang mas nakakatakot compared to Phantoms but no one really knows their true attitude behind. Pero sa tingin ng lahat, masama ang Black Vipers and they are the worst. Worst as hell. At nakita ko yung leader nila, Dean Carson. The Viper King. He can be your best of all your friends but can also be the worst enemy in this school. All he wanted from the start...is loyalty.
Lalong lumapad ang ngiti ko at napabulong na lang, "Dean Carson. Mahina dati, pero ngayon, kinatatakutan na" habang sinasabi ko 'yon, napatingin ako sa mga members niya. I know the one wearing a jacket with hood, we are neither enemies nor friends but we have the same goal and interest. At mula sa likod ni Nash nakakita ako ng dalawang hindi pamilyar na itsura. The girl? Hindi ko siya kilala and the other boy. Magkamukha sila and I think they are twins. Maybe they are the new ones under Carson's group.
Nang mawala na ang grupo ni Dean sa paningin ko, itinuloy ko na muli ang paglalakad dahil hindi pa ako satisfied sa mga nakita ko, may kulang pa. Tanging ang mga yapak ko na lang ang naririnig dahil sa sobrang katahimikan at kadiliman ng hallway. Liliko na sana ako pero may dalawang taong nag-aaway sa hallway kaya nagtago ako at tinignan silang dalawa.
Biglang itinulak ng isang lalaki papunta sa pader ang isa pang lalaki. Pinakatignan ko silang dalawa at hindi ako makapaniwala sa nakikita ko. An ordinary student is trying to have a fight against a member of the Phantoms Sinners' group. Pumasok sa isip ko na umalis na lang pero ng malaman kong member ng Phantom group ang isang lalaki, napag-isipan kong panuorin silang dalawa dahil mukhang masaya naman ang pinagtatalunan nila. Kitang-kita ko sa mga mata ng lalaki na galit na galit siya sa Phantom na kaharap niya.
Mula sa panonood ko sa kanilang dalawa, nakita ko na lang na sinaksak ng lalaki ang kaharap niyang Phantom and worst is, pinakadiin niya pa ang pagkakasaksak niya rito. Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o mabibigla. Phantoms cannot just die like that unless they are still weak. Kalaunan, napangiti na lang ako ng masama ng unti-unting napaluhod ang Phantom na 'yon at alam kong pinipilit niyang magsalita pero hindi niya magawa. Nang tuluyan na siyang nasa sahig, biglang hinatak ng estudyanteng 'yon ang kutsilyo na naging dahilan para maglabas ng dugo sa bibig ang kinagagalitan niyang Phantom. Bago niya iniwanan ang kawawang member ni Clyde, tinignan niya ito ng masama at nginitian.
Aalis na sana ako pero parang may mali. Lumingon ako at pinakatitigan ng maigi ang member ni Clyde na naghihingalo habang nakaupo sa sahig at nakasandal sa pader. Kung hindi ako nagkakamali....
Naglakad ako ng normal papunta sa direksyon na kinalalagyan niya at kailangan ko lang gawin, is to act and walk normally. Pagkadaan ko sa harapan niya, narinig ko siya, "H-h-help me" pagpupumulit nitong magsalita. A Phantom, asking for help? That's absurd.
Tumigil ako sa paglalakad at ngumisi bago ko siya nilingon, "Help you? Why would I do that?" sarcastic kong tanong. First of all kahit dalhin ko siya sa clinic, I know na hindi na siya magtatagal pa because of blood loss. And second, why would I help the one who made my life miserable?
Hindi niya ako sinagot at patuloy pa rin siya sa paglalabas ng dugo mula sa kanyang bibig. Lumuhod ako upang tapatan siya, "Tell me. Why would I help you, Evan?" tanong ko na ikinabigla naman niya, "P-paano mo...nalaman ang pangalan ko?" tanong nito sa akin habang nagpupumilit pa rin sa pagsasalita.
Nilapitan ko siya lalo at magkapantay na lang ang mga mata namin, "Don't you recognize me?"
"S-sino ka ba?"
Napatingin ako sa ibang direksyon at napatawa ng bahagya bago ko siya ulit hinarapan, "Bago ko sagutin ang tanong mo, answer me first. Saan nagtatago ang magaling niyong leader?"
"Clyde? Why are you asking...about him? Are you planning to beat him?" sarcastic nitong tanong sa akin. Kahit pala naghihingalo, marunong pa ring magmayabang.
"Come on Evan. I'm talking about the little brother, not the big brother" bigla namang nanlaki ang mata niya sa sinabi ko, "Now, where is he?" sabay tingin ko ng masama sa kanya.
"S-sino ka ba?!" sa ginawa ng lalaking 'to lalo pa siyang naglabas ng mas maraming dugo at nakita kong dumadaloy na papunta sa direksyon ko ang dugo niya, "Wala sinuman ang nagtangkang kalabanin siya maliban sa isa who's alr- "
"Person who's already dead" itinuloy ko na ang sinasabi niya. Naghinala na siya sa sinabi ko at nakikita ko 'yon sa mga mata niya. Hindi niya inakala na marami akong alam dahil hindi niya pa ako nakikilala, "Tell me, s-sino ka ba talaga?"
"Hanggang sa huling hininga loyal ka pa rin sa kanya Evan? I pity you" pahayag ko.
"S-sino ka ba talaga? Why don't you reveal yourself- " hindi pa man siya natatapos, yumuko ako. Tinanggal ko na ang suot kong hood at dahan-dahan akong tumingala at tinignan ko siya ng masama kasabay ng pagngisi, "Long time no see...Evan" dahil nakita na niya ako ay lalo pa itong naghingalo sa gulat at nanlaki ang mga mata niya. Bago siya tuluyang kinuha ng impyerno, pinilit niya pa ring makapagsalita,
"N-no, it can't be!...........
....Z-zorren... Kai..... Estacion...."
"Simula ngayong araw na ito...lahat ng makakakita at makakakilala sa akin, mamamatay"
To be continued...
สถานะพลังงานรายสัปดาห์
-- การจัดอันดับด้วยพลัง 
-- หินพลัง