บท 1: Prologue
Nung bata ako mahilig akong maglaro ng mga larong kalye...
Pero! Malaking pero!
Ayaw ko sa lahat ay ang larong tagu-taguan!
Ayaw na ayaw ko yung laro na yun, kaso nga lang lagi ako ang unang nakikita...
At di lang yun, yung kanta ng tagu-taguan nagiiba yung lyrics!
Bwisit! 8(>_<)8
Hide and Seek song
(Version ng mga unggoy kong kalaro)
"Tagu taguan itago ang taba,
Wala sa likod, wala sa harap,
Pag bilang Kong tatlo nasa baba na pala."
Ang laki ng problema ko diyan kase ang hirap humanap ng taguan na kaya ang size ko. Lagi na lang ako ang huling nakakapagtago.
"Taya! Nahuli na kita tababoy!"
Hanggang sa makita na and iba pa naming kalaro...
"Ano? Di ka na naman ba nagkasya sa pagtataguan mo?"
"Bwahahahaha! Oh baka naman bumigay na nung pinatungan mo? Dahil sa sobrang bigat mo?"
At syempre dahil di ako nagpapaapi.
"Di ako mataba! Sadyang konti lang ang pagtataguan natin dito ... At Hindi bumibigay ang bagay dahil sa bigat ko! Sadyang luma lang sila."
"Bwahahaha!!! Wag ka na magdahilan pa! Sadyang sobrang taba ko lang talaga!"
At dahil sa sinabi ng kalaro kong iyon dinaganan ko nga siya. Buwisit na yun!
After that fight, well sabihin na lang natin na lumipat ng bahay yung kalaro ko kase pinalayas na sila sa inuupahan nila.
Di kase nagbabayad...
Buti nga sa kaniya... *evil laugh*
Anyway...
Madami pa akong naencounter na ganyan... But my heart grew strong and my mind become much wiser... Don't forget my tummy because ever since then I've become much fuller...
Hahaha! Literally...
XD
But all I can say is...
First
Hindi ako matakaw... Sadyang may pagkain lang ...
Second
I'm not chubby, I'm chubsy....
Lastly
I'm not fat, I'm fluffy!
สถานะพลังงานรายสัปดาห์
-- การจัดอันดับด้วยพลัง 
-- หินพลัง