บท 7: Chapter 6 Beautiful Bride
((( MISSAMY CHARM )))
Di ako makapaniwala sa nakikita kong reflection sa salamin… Is this me? Oh my goodness…
Napaghandaan talaga nila ang larong 'to…
Sana kapag totohanan nang kinasal ako… Sana ganito rin ako kaganda haharap sa Altar… habang
hinahantay ako sa paanan ng taong minamahal ako ng tapat… at makakasama ko sa habang buhay.
Tapos… Si Kuya ko na nakangiti sa akin habang inilalakad ako … Haist… Pero bago yun… dapat si Kuya
muna… Bago ako.
Napangiti ako…
Dahil… sa ideya na darating yung oras na may bagong babae na magpapasaya sa kapatid ko… na halos…
umikot lang yung mundo niya sa akin. Alam ko na maswerte ang mapapangasawa ni Kuya.
Sa totoo lang triple na yung Kaba na nararamdaman ko… Sobra…
I don't know him… Ang ini-imagine ko Kay Mr. Jeff Lee Chan …ay isang matabang negosyante… Oh no…
Hahaha… Joke lang… gwapo naman talaga ang lalaking yun… Pero di ko ipagpapalit si Lee Min Ho… my
labs. Ahahahaha. Hmmm… teka? Dahil may ari nang isang Entertainment Station itong si Jeff… naka-
public View ba ang kasal-kasalan na ito… o Private…
Di talaga ako ready para sa araw na ito… daming nangyari… at madami pang mangyayari…
"Charm…"
Lumingon ako… My Kuya smile Automatically ng makita niya ang maganda niyang kapatid. Hahaha…
Hello Kuya… Ganda ko no?
I smile too…
"You're the most beautiful Bride I ever seen."
"Kuya, sa bride mo dapat yan sinasabi mo. Wag kang mag-alala… for sure magbabago yan na paningin
mo sa akin… kapag nakilala mo na ang Sister –in –law ko… Kuya, may napipisil ka na ba?"
Di parin nawala yung ngiti niya… ngunit sinagot nang…
"It depends, If I get married."
"Kuya, ang dami kasing nagkakapandarapa sayo… Babae na nga itong nanliligaw sayo… ni isa wala ka
pang sinasagot… Kuya, ang hirap maging gwapo no?"
Inirapan lang niya ako.
"Are you Ready?"
"Yes Kuya! Game na!"
"… talaga lang?."
Hahaha… Nahalata ata niya na kinakabahan ako.
"Kinakabahan lang ng Unti." Sabay paypay ng mga daliri ko sa mukha ko… na parang di pa sapat yung
lamig na binibigay ng Aircon sa loob. " Sino nga naman Kuya ang di kakabahan… Pero… I trust you
naman Kuya… You're always my Hero!"
Inayos niya ng unti ang likuran ko… " Stop slouching … " Kaya napa straight ako.
" Charm… You must be careful. Just play along… do your part and see everything simple… Wag mo na
akong gayahin na senesryoso ang lahat ng bagay. Maging matatag ka… okey."
"Oo naman Kuya. I will."
"So… inhale exhale ka muna… before pumasok sa larong to…"
Oo, si kuya ang nagturo niyan sa akin… Breath in… Breath Out… Kalma lang… Relaxs.
"With you kuya! I am Ready! Go for it!"
My brother pinch my nose again… Aray…
"Maging matapang ka Charm… So, shall we go."
Sabay lahad niya ng kamay sa akin. Napahawak na lang ako… Pero napabitiw din… dahil sa damit ko na…
Bonga!
Pagpasok ko kanina dito… naka jeans and T-shirt lang ako… tapos paglabas ko… Ikakasal na ako… Wow..
Ambilis.
Ganda naman sa feeling na naka- wedding gown… Nakakaganda talaga… kaya naman pala gumaganda
lalo ang Bride eh.
Nakita ko si Kuya na nasa labas ng isang sasakyan… Isang limosine… Nakatitig sa akin ang kapatid ko…
Biglang sumulpot ulit yung kaba na nararamdaman ko… at parang napalala pa. Parang anong oras
ngayon… aatakihin na ako sa Puso…
Charm! You can do it! We can do it! Fight! Wag ssusuko! Syemple… Always Think Positive!
Papunta na sana ako ng… May dalawang batang babae do'n na inaabutan ng Trantrums. Nagwawala sa
kakaiyak…
"I guess, my flower girls are not yet ready."
"As you see…!" Ang Cute nila…
"Bakit daw…"
" Miss… Gusto kasi nila itong Boquet eh." Tukoy nito sa katulong na may hawak ng Boquet ko.
"I don't like this basket! I want those flowers Nanny!"
"Me too!"
Are they Twin?
"Akin na yan." Kinuha ko yung bulalak ko…
Lumapit na sa amin si Kuya…
"You want this?"
"And Your gown tooo."
Napakamot si Kuya nang marinig yun. Natawa na lamang ako.
"I promise you guys, Fifteen from now… you Two will going to wear this too."
"Fifteen Years!" Sabay nilang bigkas sa pag-rereklamo nila.
"Yes. And beautiful as mine. Don't you know… you're so cute on your gowns… "
"But our Basket doesn't fit to ur Gowns…" sabi nang isa… at na pa pout na lamang.
"It would… If they fill it with flowers."
"Flowers!" sabay na naman nilang sabi.
"Yes."
Tinignan ko si Kuya…
"Asaan kasi ang laman nito?"
"Ayan na."
Ayun sa wakas… tapos na ang problema. Pumasok na kami ng sasakyan. While nasa byahe papuntang
simbahan… Busy ulit si Kuya sa phone niya… Si ako? Parang Bulkan na ang aking dibdib . Nang bumalik
yung umiikot na tanong sa aking isipan…
"Kuya naka-private ba ang Kasal-kasalan na'to?"
สถานะพลังงานรายสัปดาห์
-- การจัดอันดับด้วยพลัง 
-- หินพลัง