บท 991: Chapter 121 I said, do everything

(Sena POV)

"Sa ako ang talented sa kanila Daddy. Walang-wala sila sa akin. Mga ingit lang yan." 

Ngumisi si Sean. "I see. Kahit paano may nakuha nga kayo sa Mommy niyo." 

Ano sinabi ni Sean?! Kapag bad attitude, akin? Yung mga magaganda, kanya? Wala ba siyang bad-attitude?! hoy ako na ang nahiya sayo!

"Guys." Upo ng tuluyan ni Sean sa damuhan. Sinundan ng mga bata. Na siyang kinuha ko na kay Leo yung nilalagyan ng meryenda nila. Since nga akala ni Sean, walang oras na hinahabol ang mga bata. 

Saka kung maka-upo sa damuhan, kapag isa sa mga anak ko ang sumakit ang tiyan. Tss. Korte ang abot natin nito. 

Ngunit naupo na lang ako sa harapan nila, at binigay ang mga lunchbox nila habang nakikinig sa prinsipyo ni Sean. Narinig ko na lang na…

"If you find your real purpose, focus on that thing. It doesn't mean na marunong kayo sa lahat ng bagay, pero may paborito tayong gawin. Focus on one thing. We are just human guys."