บท 982: Chapter 112 I won’t let that happened. 

(Sean POV)

Nang magising ako. Nahihilo nga ako. Nanlalabo ang aking mga mata hangang sa luminaw ang lahat sa aking paningin. Napa-upo bangon ako na agad itinapon ko ang aking titig kay Leo. 

Naalala ko ang kalokohan ni Sena. Ang ginawa nito sa akin. Inalis ko ang bulak sa king ilong… 

"Master Sean." Merong dugo. Ngunit itinapon ko ito sa harapan ni Leo. 

"So, you make me weak at the front of my hard-headed wife?" Iniyuko lang ni Leo ang kanyang ulo sa akin. Napabangon na ako ng medyo matutumba ulit ako at bago pa man kumilos si Leo. napigilan ko siya.

"I'm fine. Tss. Tinatangap ko ang challenge ni Sena. As if mayroon siyang magagawa laban sa akin. Wala. Ang nakakatawa lang kahit alam na niyang di siya makakatakas sa akin, patuloy na nagmamatigas. Sa tingin ko nga, parang hindi ako ang nagka-amnesia sa aming dalawa, kundi siya." 

Alam kong di si Leo sasagot sa akin. Kaya napahilot na lamang ako ng aking leeg.