(Sena POV)
Saka yung kuyang naitumba ko bumangon ulit at napaharap sa akin na kahit mamatay man nga siya pipigilan nito ang pag-alis ko. Di ako makakalis kung walang pirmiso ang boss nila. Ah. Si Sean, sanay na ako sa kanya, halos nanagot ang mga tauhan niya kapag merong di magandang mangyari at di masunod ang gusto niya. KAMATAYAN ANG SIYANG IPAPATAW NI BRUTAL NA ITO!
Letche. Bakit galit nag alit ako sa anak ng mga anak ko? Habang ang mga baby ko kapag nakikita ko, napapuso ang mga mata ko… na wala naman ikinalayo sa kanilang ama. Ngumisi na lamang ako na muli akong napaharap kay Sean, ngunit di ko aakalain na lumapit na pala siya sa kinatatayuan ko, upang makasalpok ako sa dibdib niya.
Maiihi ako… sa nararamdaman kong kabog ng puso ko. Namiss kong… ahem. HINDI NA YAN SAYO SENA. Siyang naitulak ko ito. Ngunit pinigilan lang niya ang kamay ko. Inangat ng isa nitong kamay ang mukha ko. "Do you really know who I am Miss Sontoria?"