ดาวน์โหลดแอป
82.47% 穿书后,胖喵儿在八零做团宠 / Chapter 2349: 第2349章

บท 2349: 第2349章

就进门这一会,阮娇娇将段家大意的扫了一圈,扶着段谦洋坐下来后,看到段二叔收了太阳伞,正在角落里换着手套,也笑着打了声招呼:“段二叔,新年快乐。”

  段二叔那样的性子,阮娇娇其实没想他会给自己什么回应,但没想到他听到,这次还真的就给了回应,回了看了她一眼,虽然还是冷冷淡淡的:“新年快乐。”

  说完就继续是和自己的手套做战斗了,但说实话,阮娇娇还是有几分受宠若惊。

  阮娇娇和段奇瑞打完招呼,回头看到段鑫正拉着段胥说话,也不打扰,扭头看到段谦洋正捂着嘴,像是极力忍着咳嗽一样,脸色有些发白,她看到桌子上有个暖水壶,赶紧起身去给他倒水。

  她一起身,段胥的注意力就被拉了过来,以为她要喝水,伸手给她倒了,端给她,阮娇娇却对他朝段谦洋使了个眼色。

  段胥就将杯子递给了段谦洋:“喝水。”

  段谦洋这次其实也不是什么大病,就是前些日子感冒了,他又极其的厌恶医院,所以一直拖着没去医院,再加上他这个身子本来就不怎么好,可不就是直接病倒了。

  现在看到儿子在阮娇娇的示意下给自己倒水,他的记忆不由的被拉回了很多年前,段胥带着阮娇娇来见他,当时两人的关系还很差,他还躺在病床上不能下地,也是这个小姑娘,示意他给自己倒水。

  没想到这一转眼,以前的小姑娘都长这么大了,而他,竟然也好了。

  “时间过的真快啊。”他端着段胥递来的水,感叹道:“一转眼就这么多年过去。”那个时候真的是想都不敢想,自己也会有儿子儿媳伺候的一天。

  所以说人啊,如果冷了一辈子,或许就不会奢望一些本不该属于自己的东西。

  可是一旦暖了一次,就会奢望日后的千万次,甚至希望永远也不要是去。

  而他呢,现在就是这样。

  他想起年前,从单老爷子口中得到的那个评价,忍不住眼神暗了暗,喉间克制不住的涌来一阵痒意,他连忙低头抿了一口热水,将这股痒意给压了下去。

  阮娇娇见他端着茶杯的手微微有些发抖,又发现他气色确实是不好,就关心的说道:“段叔叔,正因为日子过的快,所以您更要保证身体啊,您最近是不是太辛苦了,脸色都不太好看,工作其实永远都忙不完的,您应该好好的休息一段时间。”

  这种话段谦洋其实听过太多次了,听的都有点麻木了,可是不知道为什么从阮娇娇的话里出来,他听着就是格外的舒坦,心中一阵暖意。


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C2349
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ