ดาวน์โหลดแอป
63.34% 穿书后,胖喵儿在八零做团宠 / Chapter 1804: 第1804章 防着的原来是我(10)

บท 1804: 第1804章 防着的原来是我(10)

门一开,外面的早餐香味就传了出来。

  顾子箐的声音远远的传来:“娇娇,快过来吃早饭了。”其中还伴随着小土豆的咿咿呀呀声。

  “好,我马上来。”阮娇娇高声应着,转头又看向身侧的段胥,不知道怎么的就想起了昨晚上舒洁说的话,小声的和他道:“胥哥哥,我先回房间换件衣服,你先去吃早饭吧,我马上就来。”

  段胥却摇摇头,跟着她到了舒家专门给她留的房间,里面什么都有,阮娇娇去衣帽间拿了一套休闲服出来,然后去浴室换好出来。

  出来的时候,看到段胥还在外面等着,阮娇娇忍不住再次想起了舒洁的话。

  她昨晚在睡觉前确实回忆了一下她和段胥的相处方式,不知道怎么就想起了一句不知道在哪里看到过的话:你的世界里有很多人,而我的世界里却只有你。

  这话形容她和段胥可能真的再恰当不过了。

  她忍不住伸手握住他的手,待他过来后,认真的说道:“胥哥哥,在我的世界里虽然有很多人,但是你真的是最重要的。”

  段胥闻言,看着她的眼神骤然的火热起来。

  “哼!上次不是说外公是你最爱的男人吗?怎么又变了?”只是还不待段胥回应,后面就传来某个小老头的不高兴的冷哼声。

  阮娇娇回头,就看到小老头拄着拐杖迈着小碎步气呼呼走开的背影。

  “……”阮娇娇。

  头疼的捂脸。

  以前小的时候呢,一天到晚要应付哥哥们最爱谁的游戏,现在长大了,没想到还是没逃过这个游戏,只是参与这个的变成了老小孩。

  阮娇娇赶紧踮起脚尖朝着段胥的脸亲了一口,安抚好了小的,立即小跑着上去追老的,千哄万哄的,嘴甜的话不要钱似的一个劲的往外冒,终于在上饭桌前将别扭的小老头给哄好了。

  “小土豆,快叫姐姐。”小土豆现在已经三个月了,越大越可爱的,尤其是那双大眼睛,水灵灵的像大葡萄,阮娇娇可喜欢了,立即从顾子箐的怀里抱了过来,对着他吹弹可破的小脸蛋一个劲的啾咪。

  旁边段胥盯着她刚亲过自己的小嘴,现在在别的男人脸上一个劲的啾,眉毛皱了皱,视线扫过去,下一秒刚还笑眯了眼的小土豆立即哇哇大哭。

  阮娇娇有点手忙脚乱,段胥在旁边说:“可能饿了,还给舅妈吧。”

  阮娇娇舍不得,可是小表弟哭成这样那肯定是饿坏了,只能无奈的还给了顾子箐,说来也巧,一到顾子箐的怀里,小土豆就不哭了,还一个劲的在她怀里拱。


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C1804
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ