ดาวน์โหลดแอป
62.74% 穿书后,胖喵儿在八零做团宠 / Chapter 1787: 第1787章 娇娇宝贝(1)

บท 1787: 第1787章 娇娇宝贝(1)

有时候他也会想,若是当初他如段胥一样早点守着她,结局是不是就会不一样。

  不过显然如果就只是如果,不会有成真的一天。

  两人谁也不再说话,房间里的气氛一下就沉寂了下来。

  外面赵丽从楼下上来,因为陆瑧的房间是楼梯口第一间,她就先走在到房门前朝两人道:“醒来了啊,那就好,收拾一下,中午去那边吃饭。”

  说完也没等两人回应,转身去了另外两个房间,分别喊陆子书和阮杰。

  赵丽的出现打破了之前沉默的气氛,阮弛起了身来,走到门口的时候,陆瑧又叫住他,用无比轻松的语气道:“放心好了,当了这么多年的兄妹,也不差未来的那几十年,我知道该怎么做的。”

  人家成双成对,欢欢喜喜的,两家又是这样的关系,陆瑧自然知道自己该怎么做,也万万不可能去做那个恶人了的。

  而且说句有些昧对不住有些人的话,对阮娇娇这个妹妹,他可比对陆子书这个弟弟要疼爱多了,也舍不得她难过,毕竟他比谁都知道小姑娘的心性有多软。

  阮弛站在门口回头望了他一眼,点了点头,另外一边的阮杰捂着头走出来,看到他一边揉着额头一边说道:“我这头也不知道怎么回事,跟撞车门上了似的,还鼓起了一个大包,你快看看,是不是这儿?”

  阮杰说着就将头凑到了阮弛的身前,阮弛嫌恶的推开,没好气的道:“大老爷们有个包就有个包,有什么好看的。”

  “害,你这人还有没有一点兄弟爱了?”阮杰被他推的脑袋更晕了,气骂道。

  “可能是你昨晚喝多了,哪儿磕的吧。”陆瑧走出来道。

  “是吗?”阮杰狐疑,他看着从自己身前走过的陆瑧,眨眨眼,为什么他总觉得自己好像忘记了什么特别重要的事情一样?

  “哥,我昨晚怎么回来的啊,我怎么感觉我全身的骨头都跟散架了一样?”陆子书也从房间里走了出来,摸着自己的胳膊腿儿的呻吟,总觉得自己像是被坦克压过一样,全身都酸疼。

  “你问我,我问谁。”陆瑧没好气,一脚将他踹开:“死开点,一身臭味。”

  陆子书被这一脚踹出去好远,在外面也是一小爷的主,可在家里地位永远在最底层,什么也不敢说,只委委屈屈的抱着自己的胳膊赶紧回房间去洗澡了。

  几人收拾到隔壁的时候,阮家人都已经起来了,饭菜也做好了,就等着他们上桌了。


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C1787
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ