ดาวน์โหลดแอป
44.97% 穿书后,胖喵儿在八零做团宠 / Chapter 1281: 第1281章 我只有一个哥哥(4)

บท 1281: 第1281章 我只有一个哥哥(4)

虽然小猫崽真的看不太清楚眼前的俊脸,但天生的兄妹之情让她能清楚的感觉到阮浩这一刻的情绪。

  她努力伸长了自己的小爪子,还收起了有些尖锐的指甲,捧住亲吻自己的俊脸,伸着小舌头在他鼻尖上轻轻的舔了一下,仿佛在安慰他一样。

  小小的,全身都是奶香味,捧在掌心都怕捏坏了的小猫崽,现在竟然知道捧着他的脸,舔他,安慰他。

  阮浩更加确定了,这就是他的妹妹。

  他的妹妹就是这么懂事,从小抱在怀里就是这样的感觉,捧在手里怕摔坏了,含在嘴里怕化了,他这一辈子,从未对其他人这样过,只除了他的妹妹。

  “你赶了好几天路吧,在电话里也不好明说了,所以没跟你通气一下。”看着儿子与女儿亲昵的样子,舒洁心里也是酸酸涩涩的。

  她伸手拍了拍他身上满是皱褶的衬衫,道:“你这一身也是够脏的,赶紧去洗洗吧,然后好好的睡一觉,娇娇这里有我们,你别担心了。”

  “妈,我没事,我再抱抱她。”阮浩淡淡的道,但看着手中小猫崽的眼神却温柔的能滴出水来。

  旁边舒朗也馋的小猫崽呢,但外甥刚赶回来,他也不好争,只能在一边等着。

  结果这一等,就等到小猫崽又睡着了,阮浩

  满眼柔意的捧着她往床边走,他下意识的伸出手,想要来抱抱,结果听到阮浩道:“舅舅,娇娇睡了,她肯定累坏了,让她再睡睡吧。”

  说着就将小猫崽放到了床上,那动作轻柔的恨不得呼吸都跟着屏住了。

  “……”舒朗。

  成吧,日后时间还多着,他也不急于这一时。

  “对了,你外面……”

  “嘘……”

  舒朗想说他外面的包他给拿进来了,结果才出两字,阮浩就做了个示意他不要出声的动作。

  “……”舒朗。

  成,他以后说话的机会多着呢,不急于这一时!

  三人从阮林氏的房里退出来时,外面八个趴着门缝的小子已经站直了身体。

  阮杰挠了挠自己的板寸头,指了指门内,问舒洁:“妈,我想去看看妹妹行吗?”

  “今天不行了,她累了,要睡觉,下次吧。”阮浩。

  “好吧。”八个小子其实是觉得阮浩都承认了,并且他还是留过学的,显然见多识广,他都承认了,那这事就八九不离十了。

  所以现在也想进去认认妹妹,觉得不能寒了妹妹的心。

  “你先去洗漱一下,你的衣服都还在房间里给你收着。”舒洁道。


ความคิดของผู้สร้าง

认不全人,只是在猫崽期间,回到身体一切恢复~~毕竟她脑袋就那么点大,要尊重她的脑容量嘛

Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C1281
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ