ดาวน์โหลดแอป
1.75% 穿书后,胖喵儿在八零做团宠 / Chapter 50: 第50章 女主求药(1)

บท 50: 第50章 女主求药(1)

队上还没有通上电,每家每户都是用的煤油,虽然不贵,每个月用下来也要好几毛。

  刘梅说完就端着许城还没吃完的饭追了出去,对自己的儿子她还是很疼爱的,可舍不得他真的饿肚子。

  等到她哄着喂完许城,许胥也从外面回来了。

  她对这个继子真是看哪哪不顺眼,恨不得他死在外面,别来这个家碍她的眼,占她家的地,现在看到他回来了,顿时就骂道:“哟,我们家的小野种知道回来了,这一天都在外面浪,可是有浪出什么名堂来?”

  “哦,我差点都忘了,你不是很喜欢阮家吗?不然你改性阮,搬到隔壁去怎么样,我算是看出来了,我们这个家,哪里还……你……你这么盯着我干什么?!”说到后面,刘梅的声音有些不稳,被许胥看猎物一样的眼神,看的全身发起了毛。

  她记得她进这个家的那一年,这许胥还是个小屁孩,被她打了骂了掐了也不会告状,不会哭,就连躲都不会,跟个傻子一样,只能任由着她磋磨。

  她就这么磋磨了他五年多,也不知道最近突然是怎么了。

  样子还是以前那个样子,可是这眼神突然就变得可怕了起来,有时候被她盯着,她都有种要被生吞活剥的感觉,实在邪门的厉害。

  难道是上次被她一铁瓜瓢打出毛病来了?

  说起这个,刘梅想起来都是一阵心悸。

  她是恨不得这个野种死,但却是希望他死在外面,而不是死在她的手里。

  上次她发火,将一个铁瓢砸在了他的头上,当时他就血流满面了,躺在地上半天没动,她以为自己把他砸死了,吓得厉害,正不知道怎么办时,他却突然顶着一脑门子的血站了起来。

  也就是从那时候开始,他的眼神变得吓人了起来。

  每次在这个家里走,就跟那孤魂野鬼一样,无声无息的,邪门的很。

  要不是他还能吃能睡,她都怀疑他是不是个鬼魂了!

  现在被他这么盯着,她觉得那恐怖的感觉又来了,好在这死小孩并没有盯她太久,转身回了自己的房间,她也懒得管他吃没吃饭,嘀嘀咕咕着怎么不死在外面,回了厨房。

  阮家吃完了晚饭,阮林氏就开始给阮娇娇打水洗脸洗脚,阮娇娇现在人还太小,那个盆又特别的重,她压根搬不动,甚至那个毛巾她都拧不干,只能等着阮林氏给她洗漱。

  洗完了,阮林氏让她先上床,喊来阮杰陪着她,自己去了后院忙,每天这鸡鸭她都要数一边在让入笼,也怕遗漏了蛋没捡进来。

  刚好捡鸡蛋的时候,她发现那母鸡去找食了,那鸡蛋壳有些破了壳,正高兴着今年又能多不少鸡给阮娇娇下蛋吃了,就听到前院传来喧哗声。

  这个点,大家都该忙着上床睡觉了,怎么还有人来她家?

  阮林氏粗略的又数了数鸡蛋,确定没少,这才转身回来,一进后院门就看到了站在院子里的伍婶子。


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C50
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ