บท 115: Attention or emotion?
Kinabukasan maagang ginising ni Rain si Sophia, habang parang wala sa mundo itong natutulog sa sofa.
Napapailing sya habang tinitigan ito, The brat was really drunk last night at parang nawala ito sa katinuan.
"Hoy!"
Ani Rain habang niyoyogyog ang dalaga sa inis niya inihulog nya ito sa sofa.
"What the heck?"
Gulat na gulat nitong bulalas habang napapalingon.
"Did I just fell down?"
"Wait. .where Am I?"
Bigla itong napatayo habang sunod sunod na nagtatanong, gumiwang pa ito ng bigla nalang may gumuhit na kirot sa kanyang ulo.
"Oh God! Where Am I?"
"Saan paba sa tingin mo?"
Inis na bulyaw ni Rain sa kanya na ikinagulantang niya.
"Bat kaba naninigaw—Wait I'm home?"
"Tsk. .tsk. .tsk!"
Ani Rain na napapailing sa itsura nito. Daig pa nitong nagahasa ng sampung tao.
"Bat nagtataka kapa sa lagay na iyan? Saan ka pala dapat sana dalhin?"
"You!"
"You sound so disappointed big sister!"
Pangagantiyaw niya rito.
Napaisip bigla si Sophia kung ano ang nangyari sa nagdaang gabi pero kahit anong gawin niya wala talaga syang matandaan.
Wait we're supposed to make memories!
Anya at tila isa isang nagbalik sa kanya ang kanyang mga alala.
"Let's just forget who we are just for today, please!"
Pa cute niyang sabi dito.
"Sing me a song so I could remember you!"
Bigla syang napalingon kay Rain habang nag iinit ang mukha sa sobrang pagkapahiya.
"Why did I do such thing?"
"What thing?"
Nang aakusang tanong ni Rain sa kanya. Matagal niya itong tinitigan ng matalim.
"How on earth did I went home?"
"I don't know!"
Ani Rain saka nag iwas ng tingin.
Sophia was sitting in the dining table, parang wala ito sa sariling nakatitig sa kawalan.
"Did I just embarrassed myself infront of him?"
Anyang nilamukos ang buhok while mumbling under her breath, she was so disappointed. She just blown up the chance!
"I just missed a chance of making a good memory with him!"
She hissed na parang baliw.
Sinusulyapan paminsan minsan ni Rain ang dalaga ganoon nalang ang pagpipigil niyang batuhin ito ng sandok.
"Oh. .kain ka't ayusin mo yang sarili mo, papasok pa tayo!"
"Ramen?"
"Bakit ayaw mo?"
Ani Rain na inilayo sa babae ang mangkok.
"Nauumay na ako sa kaka noodles natin, di kaba marunong mag luto?"
"Bakit ikaw marunong kaba?"
Hindi nalang niya sinagot ang lalaki, bukod sa masakit ang kanyang ulo kumukulo rin ang kanyang sikmura dahil sa gutom.
"You should asked one of our chef to teach you how to cook, magkaka bolate tayo nito!"
Reklamo niya ulit pagkatapos ubusin ang isang mangkok ng ramen.
"Why should I bother my—"
"You should"
Sophia snap.
"When everything is over, it's best for you to live with Mr. Ybañez in Mexico, siguro doon ka narin mag tatapos I don't want to leave you here!"
"I don't want to stay in here, either!"
Ani Rain na napapabuntong hininga.
"But I just wan't to stay with you!"
"You are Mr. Ybañez heir kaya dapat matutunan mo lahat ng kanyang negosyo and as I told you before, there's Silvia, Mr. Ybañez step sister!"
"What If I'll someday magagawa ko rin sayo ang ginagawa ng kapatid ni Mr. Ybañez sa kanya, what are you going to do?"
Nanantyang tanong ni Rain sa kanya.
"I'm going to give up!"
"Why?"
"Everything is solely belongs to you, it doesn't matter if we are blood related or not—and don't forget I'm already rich enough kaya't di ko na kailangan ang pera mo!"
Pagbibiro ng dalaga sa kanya.
Rain was left in dazed, parang may mali yata? Anya sa sarili.
It was too good to be true, mula sa pagiging pulubi bigla nalang syang inampon at pamamanahan ng malaking ari-arian!
Hindi na nila muling pinag usapan ang tungkol dito habang papunta sila ng paaralan. Tahimik lamang si Sophia habang pilit na inaalala ang nangyari kagabi.
Si Rain naman ay naging palaisipan sa kanya ang mga biglaang pangyayari sa kanyang buhay.
When they reach at the school gate, nakita nilang nagsitakbuhan ang mga studyante.
"What's going on?"
"Ngayon na ang result ng exam, it was a custom to greet the top students lalo na yong nag top one!"
"Ah!"
Baliwala niyang sabi.
She's not enterested saka there's Glaiza, kaya alam na niya kung sino ang top one.
Pero ganoon nalang ang kanyang pagkagulat ng batiin sya ng mga studyante at kaklase.
"Congratulation!"
Sabay sabay nilang bati sa kanya, na nginitian lamang niya habang nagtataka. Pag pasok niya sa kanilang silid aralan sinalubong sya ng maingay na mga kaklase at sinabuyan sya ng mga ito ng confetti.
"Thank you sa inyong lahat!"
Masayang niyang bati.
She was happy for the first time dahil kahit paman transferee sya at hindi maganda ang record niya interms of good manners and right conduct, pero maganda parin ang pagtanggap sa kanya ng mga studyante.
Simula kasi ng maging chief alliance leader na sya, wala ng mga bully at nambubully kahit isa sa labas man o sa loob ng paaralan.
Akala niya magiging ok ang kanyang buong araw, it was all fine until she saw Leo with Glaiza, the two of them just passed her by na tila ba di sya kilala ng mga ito.
Papunta sila sa library ng mga uras na iyon, Leo acted as if he didn't saw her which infact sinulyapan sya nito but he acted as if she did not exist.
"Damn you!"
She cursed him habang naikuyom ng mahigpit ang mga kamao.
"What happened?"
Galit na tanong ni Rain ng makita ang reaksyon niya habang sinusundan ng tingin ang dalawa.
"Did he just passed on you—seriously?"
Ani Rain na susundan sana sina Leo pero pinigil nya.
"This is the best for the two of us!"
Wala sa sarili niyang sabi. Seeing the two of them makes her realized one thing.
Leo is the first one who breaks her heart!
"No hard feelings!"
"Talaga at bakit nakabusangot ka?"
Bigla niyang pinukol ng masamang tingin si Rain.
"You'd better shut up!"
Angil nya rito.
"Let's get to work, our clients already needs the stone!"
"That tears of joy?"
Napatango si Sophia. They have to push it while the whole DIU is busy looking for them, saka kailangan din talaga niyang maging busy to divert her attention.
"Attention or emotion? Whatever!"
Angil niya sa sarili, she could not deny the fact that she was so damn affected sa hindi pagpansin ni Leo sa kanya kanina.
But Rain was not convince with her sudden decision, either. The timing is not right and even if Sophia said she's fine, there's jealousy that's written all over her face!
"Are you sure you're ok?"
Concern na tanong ni Rain sa kanya na ikinainit ng kanyang ulo.
"You'd better shut the fuc—"
Nabitin ang iba pa niyang sasabihin ng bigla nalang syang bigyan ng detention card ni Mr. Terorrist.
Sa lakas ng kanyang boses lahat ng mga studyante na naroroon ay napalingon sa kanilang dalawa.
Sophia was really distructed because of what happened a while ago that's why she totally forgot that they were insided the library.
Deep inside, it's really hurt for her but she also knew it was the best for them. Ito lang talagang si Rain, hindi niya alam kung insensitive ba ito o iniinis lang talaga sya.
"I'm going to kill you!"
Anyang pinandilatan ito bago iniwan, Rain laugh discreetly dahil sinadya niya talagang galitin si Sophia, para malaman niya kung ok lang ba talaga ito.
"May araw karin sa akin, Perez!"
Rain said while clutching his fist tightly.
สถานะพลังงานรายสัปดาห์
-- การจัดอันดับด้วยพลัง 
-- หินพลัง