บท 109: The truth! [1]
Matagal na nakatitig si Rain sa mukha ni Sophia na kasalukuyang nakahiga sa hospital bed.
Nag tamo ang dalaga ng galos at sugat sa ibat-ibang parti ng katawan mula sa pagsabog. Idagdag pa ang tama ng bala nito sa kaliwang balikat.
Mabuti nalang at nasagip kaagap sya ng kanilang agent na si black phanter.
This is all my fault!
Hindi mapigilang sumbatan ni Rain ang sarili. Kung di sana sya na distract kay Leo noon di sana nangyari ang lahat.
He already knew Leo is Viper when they were hacking section 8 information through the micro chip na nakuha nila sa namatay na agent.
Section 8 information are all connected, di man magkakilala ang mga ito but they could be traced through the micro chip inserted into their bodies.
Nakita kasi niya ang current location ni Viper na visible with in the area, and Rain confirmed it when three of them went in dolphin Island.
He was the one who send the mission code to him to test his loyalty, pero hindi niya inasahan ang magiging reaction ni Leo.
"He probably knew something about me!"
Anya sa sarili.
"But that was too impossible!"
Walang may ibang nakakilala sa kanya sa kanilang lugar, kahit ang mga madre na kumupkop sa kanya noon ay kung ano lang ang ibinigay na information sa kanila yon lang ang alam ng mga ito.
Bigla niyang naalala noon si Mother Teresita, The nun who took care of him when he was just a kid.
They lived in the capital but something happened that made him moved in north.
"You should learned self defense?"
"Why?"
"Just do what I said!"
Anito, habang may bitbit na pamalo. She would hit him everytime magkamali sya ng kilos.
Mother Teresita was always been strict to him. Kakaiba ang trato nito sa kanya kesa sa ibang mga bata, she was keen on him na di niya maintindihan noon until one day.
"When you are ready, remember you only have to do one thing!"
"Ano po iyon?"
"You have to kill someone!"
Rain gasped in shocked ng marinig ang sinabi nito
"Masama po ang pumatay, di po ba?"
Tinitigan sya nito ng matiim bago napabuntunghininga.
"Someday you will understand, but for now always remember why you exist in this world!"
Napanganga sya rito, hindi sya makapaniwala sa narinig mula sa bibig nito.
how could she speak such a horrible thing? di niya maiwasang itanong sa sarili, kahit sa murang edad alam niyang kasalanan ang pumatay ng tao.
"You should train hard and kill this man!"
May ibinigay itong picture sa kanya,tinitigan niya itong mabuti. May nakita siyang pangalan na nakasulad sa likod ng naturang letrato.
"Don't asked anything just remember that man, for the rest of your life, do you understand me?"
Napatango sya kahit hindi nya talaga maintidihan ang taong itinuring na nyang ina. Isang pang palaisipan sa kanya ay ang madalas na pag alis nito sa bahay ampunan.
Hanggang sa isang gabi, aksidenti nyang nalaman ang tunay na katauhan ng taong kumupkop sa kanya ng minsang tumakas sila ng kasama niyang mga bata upang manuod ng circus sa plaza.
"Sigurado kabang hindi tayo mahuhuli? Lagot ako kay Mother pag nalaman niyang tumakas tayo!"
Ani Sebastian sa pinaka leader ng grupo. He was just 10 years old ng mga panahong iyon samantalang nasa 15 years old na ang pinaka leader nila.
"Wag ka mag aalala hindi pa uuwi si Mother Teresita mo!"
Anitong natatawa, alam kasi nilang lahat na paborito ni Mother Teresita si Sebastian kayat madalas itong napapagalitan.
"Sagot mo ako,huh?"
"Oo ako ang bahala saka marami naman tayo, eh!"
"Ok sge!"
Pagkatapos ng hapunan ng gabing iyon agad na silang pumunta sa kanilang quarter para kunyari matulog ng maaga.
Matapos ng mag checking ang isa sa mga madre saka pa sila tumakas para manuod, ayaw kasi silang payagan at gustong gusto nila talagang makakita ng clown kahit isang beses man lang.
Ok na sana ang lahat ng biglang nagkagulo, the city mayor was shot dead doon mismo sa plaza na dinaluhan nito at his men pursued the killer.
Habang nagkakagulo ang lahat Sebastian lost his way home, iniwan na sya ng mga kasamahan.
Binigtas niya ang madilim na sulok ng eskinita habang panay ang tulo ng luha. He was scared not because naiwan syang mag isa kundi dahil sa parusang matatanggap niya.
Papaliko na sana sya ng may biglang humablot sa kanya, natigil ang kanyang pagsigaw ng makilala kung sino ang nakita.
"Mother!"
The lady smiled at him, malayong malayo ito sa taong kilala niya. She then explained to him everything.
She was just a disguised nun, isa pala itong high paid assassin na matagal ng pinag hahanap ng mga authoridad.
"Sebastian, come closer!"
Anito kahit nahihirapan na itong huminga.
"Ano pong nangayari sa inyo, mother?"
"Listen to me sweety, forget everything I said. Itapon o sunugin mo yong picture na ibinigay ko sayo. Kalimutan mo na ang sinabi ko!"
"Why? yong tao po bang iyon ang may gawa nito sayo?"
Napahagulgol sya ng makita ang kalagayan ng taong kumupkop sa kanya. May tama ito sa tiyan at kasalukuyang umaagos ang dugo mula roon.
"Mother dadalhin ko po kayo sa ospital, sge na po!"
"Sebastian, listen to me. When I'm gone pumunta ka sa norte, you will be safe in there. Naroroon ang tunay mong pamilya!"
"Po?"
"My sister will bring you there—"
Anitong nauutal dahil sa sobrang sakit.
"I'm sorry sweety, if you see me like this. Promise to forget what I told you at hangga't maari wag kang magtiwala kahit kanino!"
"Mother tama na po, wag na po kayong magsalita, dadalhin ko po kayo sa ospital!"
Mother Teresita smiled at him sweetly.
"You are always been kind Sebastian, I almost made a terrible mistake for turning you into a monster, the woman you see now is a real monster, you —you should forget everything about me"
Anitong napapaubo ng sunod sunod kasabay ng pag bulwak ng dugo mula sa bibig nito.
"Promise me Seb!"
Impit na napaiyak ang batang si Sebastian ng makitang nahihirapan ang taong nagpalaki sa kanya.
"I promise but please—"
"Ssssshhh!"
Anito sa kanya, she signalled him to hide somewhere dahil may paparating na mga tao.
Ayaw sanang iwanan ni Sebastian ang babae pero dahil utos nito napilitan syang magtago.
Mula sa pinagtataguan niya nakita nya kung paano binaril ng mga lalaki ang taong nagpalaki sa kanya.
That very night becomes a nightmare to him, ang mga ngiti sa labi at duguang mukha ng taong nagpalaki sa kanya ay naging laman ng kanyang gabi gabing pagtulog.
Impit syang napaiyak ng mga uras na iyon.
When he came home sinalubong kaagad sya ng isa sa mga madreng naroroon.
"We have to leaved!"
Anito na hindi man lang siya tinanong kung saan sya nanggaling at kung ano ang nangyari.
Basta nalang siyang kinaladkad nito sa sasakyan. Nagising na lamang sya kinabukasan, na nasa norte nang bahagi ng bansa.
"From now on you will be staying here, this place is different from where you are before but this is the safest place for you, do you understand me?"
Sebastian nodded. He was too tired to understand everything at hindi pa na proseso ng maayos sa kanyang utak ang mga nangyari.
He was still in shocked and in pain!
"Remember what Mother Teresita had told you—you have to keep that promised. Stay out of trouble, ok?"
The lady that took him cried and hugged him tightly.
"You are not alone in this world Sebastian, lived well!"
Anito bago siya iniwan.
สถานะพลังงานรายสัปดาห์
-- การจัดอันดับด้วยพลัง 
-- หินพลัง