บท 903: Chapter 137 We insist Miss Monina

( Monina's POV )

Ang ganda din ng mga frames.

Wag pera to nang nankit ng damdamin ko ngayon.

Sa may kanan naroroon ang hapag kainan saka kusina. Kaya ang mga silid, siguradong sa itaas. Umakyat ako… Merong limang silid. Binuksan ko ang mga yun. Parang pumunta lang ako sa isang hotel na wal ngang mga tao.

Asaan ang mga kapatid ko? Si Tatay?

Ako lang ang pinalayas ni Cedrick?!

Saka nakita ko ang isang camera. Wow. Wag niyong sasabihin na lihim akong tinititigan ngayon ni Cedrick!

"Cedrickkkkkkkkkk!"

Wait. Dapat di ako madramang… parang nasaktan. No need. Dapat lang na di ko bigyan ng ebedensya kung sino man ang nagsabi sa kanya na merong akong nararamdaman dito!

Yah. Patunayan mo Monina.

Kaya kahit di marunong…

Napa dirty finger ako sa harapan ng camera. Trying hard nga lang. Yung ring finger ang itinayo ko.

Tama na yun. Atleast di ako nagmumukhang masama.

( Cedrick POV's )