ดาวน์โหลดแอป
51.98% 听说王妃要离家出走 / Chapter 1100: 第1102章 在为本王担心银子?

บท 1100: 第1102章 在为本王担心银子?

“包括这方水土和臣民。”

  叶瑾没好气地嗔他一眼:“好好好,你最大,你最了不起。总之,不许在这里建庄园。”

  帝玄擎圈起她:“瑾儿是在为本王担心银子?不怕,本王的银子就是给瑾儿用的。”

  “不、要!”

  “你们两个果然在这。”紫炎山人的声音响起,同样换过衣服的陶灵珊也随之出现,低垂着眼睛,看不清神色。

  帝玄擎瞬间冷下脸:“你们怎么又来了?”

  “老朽还没责问你,你倒先问起我们来。好端端的,你把灵珊踢下水做什么?”

  帝玄擎冷戾盯了眼陶灵珊,又移开目光,并未回答。

  叶瑾知道他的高傲,对紫炎山人说道:“陶姑娘无故将水溅到我身上,擎把她踢下水,这叫人敬我一尺,我敬人一丈。而反之,亦然!陶姑娘落水,就属于那个反之。”

  紫炎山人说道:“灵珊只是心情不好,想甩甩九节鞭,将水溅到你身上,那是意外。”

  叶瑾耸耸肩,无所谓道:“擎刚才那也是意外,本来他也是心情不好,想踢那块石头,谁知陶姑娘在上面。”

  紫炎山人被她气笑:“算了,都过去的事了。”

  帝玄擎牵起叶瑾的手:“凌儿,饿不饿,我们去烤肉吃。”

  听到烤肉,叶瑾眼睛亮起:“好,这里树少,野兔之类多吗?”

  “虽少,却也有。有我在,不会让你饿到。”

  听到要烤肉,紫炎山人也似忘了刚才的不愉快:“不孝徒,烤肉总该有老朽的份吧?这次要再没有,老朽非一手杖打到你头上。”

  帝玄擎傲慢道:“你打打试试?”

  “不要以为老朽年纪大就打不过你,老朽那是让着你这个晚辈。”

  帝玄擎无视他:“凌儿,我背你。”

  “我哪有那么弱?”叶瑾晃晃拳头,“以后再看不起我,我要打得起爬不起来。”

  一直在后面跟着的陶灵珊轻嗤一声。

  帝玄擎傲娇道:“这世间,也只有你能把我打得爬不起来。”心甘情愿让她各种打,心甘情愿爬不起来。

  叶瑾得意地扬扬眉:“这还差不多。”

  几人边说边捡柴,紫炎山人生怕帝玄擎不给他烤,勤快地打了四只野兔。身轻体健,哪有半分老年人的样子。

  最终,在山头点了两堆柴,帝玄擎将处理好的兔子架到一个火堆上。

  “师父,想吃自己烤,那堆留给你。”

  紫炎山人眼睛瞪起:“野兔是老朽打的。”

  “你非要抢着打,我总要给你表现的机会。”


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C1100
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ