ดาวน์โหลดแอป
99.09% 时光里故事中 / Chapter 329: 第九十章 真聊,假聊

บท 329: 第九十章 真聊,假聊

继父的冥顽不化,即使老妈在我们面前呈现一副乐天派,但内心的低落是能感觉得到。

  走进厨房安静的看老妈盛饭,她的眼中,流露出疲倦的神情。

  “怎么了,晓宸?”老妈见我过来,淡淡的说道。

  收神回来,我说:“老妈,他还是那样,一直没有回来吗?”

  老妈挤出一丝笑容,“是啊,这回一个多月都没见影,你先吃饭,我们已经吃了。”

  客厅里,小人坐在沙发上看电视,我和老妈在餐桌前坐着,扒拉口米饭,我说:“老妈,既然过得不如意,你没有考虑过一些措施么?”

  老妈现在的痛楚,时而忧愁时而怨,如果没有可可要看,估计老妈早就去麻将馆,找那以天为被,以地为床的自私之人。

  老妈叹了口气,说道:“我现在已经到这个年纪,不想在感情上折腾什么,老四不在家,我还能清静许多,眼不见心不烦,让他在外面自生自灭吧。”

  生活这几年,我们晚辈不好说什么,现在日子越来越好,继父这边却一人吃饱的姿态,不论老王家还是老李家,对继父现在唯我独尊的态度,都有相似的看法。

  老妈的婚姻别人无法左右,自己的苦只有本人知道,小时候羽翼未丰,现在至少在陪伴上,我作为她的儿子,还是能给到一些温暖。

  我说:“老妈,往后不管你跟继父发展到什么局面,我和于梓晴会照顾你,过得不舒畅,就出去跟朋友走一走,觉得在凤八过得凄凉,你随时来互助路住,不论如何,你身后还有我。”

  老妈眼圈一红,我忙抽出纸巾递给她,待情绪稳定,老妈缓缓说道:“有你这句话就够了,我跟老四,走一步看一步,真到那个地步,根据当时情况再定。”

  我点点头,无力回天,但是,你还有我。

  儿时你照顾我,现在你还未老,至少在精神层面,我能做你的树洞,倾听亦或陪伴,都可。

  时间就像一汪流淌的河流,每一人在不同时段,都要去面对关于自己的矛盾,不论解决与否,时间的流淌,都会把每一人,推送到下一个节点。

  年纪犹如年轮,岁月的磨砺,必会冲淡人世间的苦与乐,珍惜现在拥有的,忘却那些痛楚的。

  如此,甚好。

  次日上班,中午休息时去了趟西安银行,可可的小储卡建立,每月固定存上200块钱,虽说不多,但按照思路坚持二十来年,这笔小钱,也算是能在小人步入社会时,有一点儿傍身的用处。

  从银行出来,看着灰蒙蒙的天空,吸霾的日子,又要来了。


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C329
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ