ดาวน์โหลดแอป
69.57% 时光里故事中 / Chapter 231: 第三十一章 凡事都有第一次

บท 231: 第三十一章 凡事都有第一次

隔空电话解决不了思念,游戏消遣让我空虚,看着大街上情侣满脸幸福的模样,是该把她接回来了。

  下班给于梓晴打电话,把想法说出想去接她,于梓晴语气激动的说:“好呀,这么长时间不见你,爸妈要下地干活,我又帮不了什么忙,整天都是吃了睡睡了吃,太无趣了。”

  跟她吴侬软语一番,她说姐姐家装好房子,咱们理应要买点东西给她,昨天给姐姐打电话,现在她在买家具,你给姐姐送去3000块钱,算是咱们得一番心意。

  得令后我拿着公共卡下楼,到兴庆路十字招行取出钱,往十五局走去。“姐,那个我听于梓晴说你最近给新家买家具,我们也不知道送点啥,这钱你拿着,买样所需的东西吧。”

  姐姐推让了下,我把钱放到进门鞋柜上没做停留,噔噔噔小跑下楼,这种人情世故头一回,给钱的比收钱的还紧张,真刺激。

  跟公司请了几天假,买好单程票和往返票,下班在便利店买了点吃食,马不停蹄的往火车站前行。

  14个小时到兖州,走到对面汽车站,买了张到东袁口的大巴票,给于梓晴打了个电话说一个半小时能到村口。上车靠在椅子上,千山万水不及有你,梓晴,我来接你了。

  在东袁口村下车,走到二姐开的理发店见于梓晴跟二姐她们聊天,我叫了一声她的名字,于梓晴回过头,喜笑颜开的过来抱我。我对二姐她们问声好,小声的说人家看着呢,于梓晴紧抱我说老公,我想你了。

  火车、大巴终见你,我也一样在想你。

  她挽着我的胳膊离开理发店,走到院子房见丈母娘在,打声招呼说你达达去地里干活了,你在家照顾晴,我去地里看看。

  进到客厅她把我带到卧室,我放下双肩包说怎么没在那个房间睡了?

  于梓晴笑了下,“妈觉得那个房子不透气,让我搬到这间。”院里丈母娘喊了声离开,

  “分开的日子才知道,你对我有多么重要,当时不应该把你留在老家,怪我了。”

  她抿嘴一笑,“傻瓜,当时情非得已,要不是我不争气身体不适,我也不想不跟你走的。你知道吗,这段时间身体虽然挺好,可是每晚我都翻来覆去睡不着,我发现已经离不开你了。”

  是啊,习惯了两个人的生活,谁愿意分开独活,我直起身子抓着她的肩膀,深深地看着她,“跟我回家,再也不分开了。”

  两情相悦对引常,不闻百花无处香,君莫在此独酌饮,心中坦然佳人归。


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C231
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ