ดาวน์โหลดแอป
59.33% 时光里故事中 / Chapter 197: 第三十一章 省会城市的魅力

บท 197: 第三十一章 省会城市的魅力

“晓宸,你看看餐单上面有啥爱吃的,姐夫请客。”

  我向他投去感激的眼神,看到一道菜内心流着泪,对老板说来盘麻婆豆腐,辣多。

  一盘豆腐我吃了三碗米饭,满意的打了个饱嗝,舒服。二姐夫剔着牙,“明天带你们去新水浒拍摄基地,前阵子的电视剧就在那拍的,刚好你们在,一起去看看。”

  次日早上,二姐夫开车来接我们,出院子见换了个七座商务,二姐夫说:“把那俩小娃娃也带上,一起去玩。”

  于梓晴叫丈人、丈母娘一起去,他们摆摆手,说一会儿还要下地干活,你们去吧。

  一路上三个小孩话不断,叽叽喳喳说个不停,这让前去的路途没有太多无聊。买票进去后,意外的发现有个剧组正在拍戏,三个女子穿着古装缓慢而走,周围拉着警戒线不让游客入内。

  在基地转了一大圈,出来后二姐夫说:“都饿了吧,带你们去船上,吃顿好的。”

  几经周折开到一湖边,下车看到两条大船荡在湖面,二姐夫抬起头,说到了,走吧。弯着腰上到船上,进到一间包房入座,原来这是改造后的餐厅,我望着湖面,这家店老板,想法确实不错。

  等所有菜上桌后,我拿着筷子僵愣着,好家伙全鱼宴,可没我吃的啊。二姐夫见我错愕的表情,笑着说道:“抱歉晓宸,忘了你不爱吃鱼,给你餐单,想吃啥自己点。”

  我尴尬的笑了两声,内心深处响起一道声音,我真的不挑食啊。

  吃饱喝足,路过汶上时,于梓晴说:“二姐夫,打把方向到县里,我跟张晓宸把回去的火车票一买。”二姐夫比划着OK的手势,一把方向往东驶去。

  17号去上海的车票卖完了,有无座票要么?

  我跟于梓晴对视一眼,说要两张,谢谢。拿着无座票离开,我苦笑一声,“梓晴,10个小时,撑下就到了。”

  二姐夫把我们送到家,坐了一会儿开车走了,我见二姐有话要跟于梓晴讲,拎着板凳坐到院里黑狗面前,点燃一根烟,说要不咱俩唠唠?

  晚上睡觉,于梓晴说出二姐的烦恼,二姐夫这一年开始做放贷款吃利息,在外面惹出不少事。前阵子在里面蹲了几天,好多人去二姐夫家闹,要不是二姐夫他爹是盛庄的前任村长,有点余威能镇住那帮宵小,否责家里早被掀翻屋盖。

  我说:“咱家和二姐夫家肯定知道这事,能劝早就劝住了,二姐夫那么犟,咱能有什么办法。”


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C197
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ