ดาวน์โหลดแอป
71.33% 折腾的蚂蚁 / Chapter 437: 第五十二章 高原我来了

บท 437: 第五十二章 高原我来了

看着深遂湛蓝的天空上云卷云舒苟伟突然想起古人的成语真好,“云卷云舒的感觉也许只有有高原上才能有吧!”忍不住放声歌唱:“蓝蓝的天空,苍茫的戈壁,伊呀㖿......”

  “别伊呀呀了,唱得像死人似的!”方守义不知为什么,每次见苟伟表现优异他就高兴,可表扬的话到了嘴里又变成怼了,或许真如他所想,亲戚间露本性吧!

  “哎呀呀,咱们方参谋真是有见识,都见过死人唱歌。我就没您胆大,真要听见会被吓死的。”苟伟继续贫,熟了就这一点不好,连个上下级都不分了。

  方守义又想动手,扬起的手轻轻放下似笑非笑看得苟伟都疹了才撂一句狠话:“少废话,拎起你的被子赶紧上车!”

  “被子不是垫车轮下了......”苟伟本要说都被轧破了不能要了,可一想这显得自己多不伟大的,“咱们要向英雄学习,虽不至于赴死,一床被子留给后边的车也是我应该做的!方参谋,我知道您为我好,我念您的情。但被子我一定要留下,您就别劝了!”

  方参谋差点被带到沟里去了,他可不是这意思,那手不自觉地又准备扬起来。“我是这意思吗?我劝你了吗?不想要是吧,回新兵连自己买去,反正你是老板有钱,顺便把这几位战友的一并包了。我成全你了!”

  苟伟很想跑回去将破被子抱回来,可一想话已出口被子实在不能盖了只好硬气到底:“现实是如此的残酷啊!方参谋您为什么还要耍酷呢!”

  苟伟头上突然挨了一巴掌,虽然不重但也不轻,他恶狠狠地转过头看见马富梓那张凶狠可恶的脸。

  “怎么的,现实还残酷啵!”

  苟伟迅速反应过来,转身就走,谁叫胳膊扭不过大腿呢。“多好啊,风景这边独好!老子一定要在雪山上写一个大大的字,‘苟伟到此一游’,然后再撒泡尿!”

  股长想上前剋两下,想想算了,已被逗乐破功了。

  经过一个达板天差不多黑了,一夜一日未睡的兵们早就没了精神也适应了些高原的环境,呼吸并不是那么困难。

  匆匆在山下兵站吃了点东西后,全都钻进大巴车内补觉。而旁边的副驾驶早接过方向盘继续上路。人停车不停,快速向目的地出发。

  苟伟上车就睡,睡得很沉,天上的月光将车内照得亮堂堂的,丝毫不影响他的鼾声。结果旁边战友倒没了睡意,眼睛放光地盯着苟伟看,只到再也坚持不住。


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C437
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ