ดาวน์โหลดแอป
15.2% 迷之森林——鸟 / Chapter 146: 闪闪烈烈的玫瑰,盛放的是……

บท 146: 闪闪烈烈的玫瑰,盛放的是……

冬季,如果有人在茫茫的雪地上行走半天,就会有患雪盲症的危险。即使你戴上眼镜,仍不可避免。原来患雪盲症并不是因为雪地上的强烈反光所致,而是由于雪地上空无一物造成的。

  雪地上,如果你的眼前总是白色,并且一马平川,一望无际的,那么十有八九,你会患上雪盲症。

  这时,你不如把自己的手套扔在雪地上,就会好很多,寻着手套的足迹,记住了一个冬天。

  上空中盘旋着的幻象,突然浮现出我写作时候的情景,拿起笔我该如何展示出一个可爱的冬天,一个人,一只手套,一串脚印,足矣。

  到了春天,冰雪褪去,开始变得绿意盎然,柳树发出了柳叶,可以用来做柳笛,百花也都生出了花骨朵,显得娇小可爱,我们为了什么开始开放,又开始为了什么开始凋落,好像都是为了开放而开放。

  夏季的池塘里开满了荷叶,就像小青蛙可以一并跳来跳去,真是自由快活,可是我感觉这些荷叶,像极了人生的某些落脚点,在许多命运的转换里,之所以会感到焦虑和不适,都是因为内心的空岛和茫然。

  人生突然失去了落脚点是什么样的感受,无论何时,人的心总要有落脚点,否则就会茫然无措。而许多人烦恼的是:实际上也是因为人生落脚点的消失和转移,尤其是在前一个落脚点的消失,后一个落脚点还没有出现的时候,人便会感觉异常的焦虑,这就是人为什么在生活里,有时会感到某种说不出来的苦恼所在。可见,给心一个依靠,是一件多么重要的事情,而内心失去落脚点是极为危险和可怕的事情。

  当然,人生不能没有希望,我们的一颗心,无论何时何地,都是要有落脚点的。短暂也好,长久也罢,人,什么时候都要鼓起勇气,去寻找心上的落点,这便是出路,也是人生,更是一种积极的、光明向上的生活态度。

  人生的前进路,就是不断跳跳的小青蛙,并不是每次都能看到前面的荷叶,看到的就能跳上去,看不到的就会跳进水里,重新登上之前的荷叶,有时候也会重复,如此而已。

  不过,这个荷叶给我带足了夏日的气息,让我能不仅限于眼前的世界,还有许多我不曾发现的美好,我们不是缺少美,而是缺少发现美的眼睛。

  夏天,走在荷塘边,看到浅浅的水里长着一丛玫瑰,我就把这丛玫瑰移到了家里的院子里,因为美好的事物不会独自盛放,要有人懂得欣赏才可以。


ความคิดของผู้สร้าง

祝大家春日夏日快乐!

Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C146
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ