ดาวน์โหลดแอป
12.39% 迷之森林——鸟 / Chapter 119: 星晴

บท 119: 星晴

乘着风游荡在蓝天边

  一片云掉落在我面前

  捏成你的形状随风跟着我

  一口一口吃掉忧愁

  载着你彷佛载着阳光

  不管到哪里都是晴天

  蝴蝶自在飞花也布满天

  一朵一朵因你而香

  试图让夕阳飞翔

  带领你我环绕大自然

  迎着风开始共度每一天

  不知道从什么时候开始,开始营造自己的小世界,觉得这个世界里没有那么多的忧伤,即便是有忧伤,也会随着阳光下飞舞的蒲公英一起去远行了。我内心有了这样的想法,而这首音乐将我的想法行动化,我开始不止去想,还要去勇敢的追逐,就像跳进大海不停地遨游,寻找着世界的尽头。

  看了开头,也许大家觉得我会写爱情的故事,其实不然,那需要以后再写。

  第二天又如期而至了,夏天,我起床穿着拖鞋就跑了出去,看看酒吧是不是像昨天一样冷静,我躲在皂荚树的后面,探出头,看着酒吧来来往往的人觉得很满意就跑了出去,跑回家我第一眼看到的就是时钟,快八点了,一看到这个时间,就像小贝追着秋刀鱼乱跑一样,把屋子里弄得一团糟,我来不及吃早饭了,换了一双鞋,拿着书包就跑了,真好看着爸爸骑着自行车回来,喊了一声爸爸好,就跑了,爸爸还不忘说一句“慢点”,看着旁边的同学都骑着自行车过去了,只剩下我在后面跑着,

  “喂,小智,等等我,我还没有走呢,不用跑了,反正也迟到了,不就是罚站嘛,没事我们一起”,正在着急的时候,听到硕在后面大喊着,然后就看他跑到了我身边,我们开始慢慢地向学校走去。

  刚走出没有几分钟就听到上课的铃声响了,所以只能快速跑过去,不然连门都不让进了,结果还是迟到了,我和硕真实无疑的被安排在了走廊罚站,不过我们还没有站够五分钟就让进去坐在自己的座位上,我看到硕冲我做了一个侥幸的动作,才算开始了一天的上课。

  一上午我的脑子很乱,一边学习,一边想着酒吧里的种种情况,可是我仍然想不通,为什么一口啤酒就会让人变得如此悲伤,是现在我的不懂吧!还是需要以后才懂,终于等到终于的放课的铃响了,我直接就跑回了家里,我都没有等硕,只是按照自己的路线一直跑,一直跑。


ความคิดของผู้สร้าง

《星晴》音乐起????????

Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C119
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ