บท 242: Hindi Inaasahang Pagkikita

"Huo Mian… anong ginagawa mo rito?"

"Matagal na akong nalipat dito, at hindi na ako nagtatrabaho sa First Hospital. Ikaw, bakit ka nandito?"

"Nagkaroon ng pamumuo ng dugo sa utak ang dad ko mula sa sobrang pag-inom. Nagpapagaling siya dito sa ospital at gusto niya rin ang pananatili niya rito. Sabi nga nila maganda raw magpaggaling dito."

"Oo, tama ka. Maingat kami sa mga binibigay naming pagkain at gamot sa mga pasyente rito, at ang kapaligiran ay maayos dun. Madami ring magagaling na espesyalista rito. Kaya mas mabuti rito kaysa sa bahay."

"Oo, pero mukhang wala ng bakante sa neurosurgery department." Nahihiyang kinamot ni Wei Dong ang kanyang ulo.

Simula noong hindi niya napahiram si Huo Mian ng pera dati, pakiramdam niya nabawasan ang pagkalalaki niya. Sobrang nahihiya siya na hindi niya natupad ang ipinangako niya.