บท 324: Patawarin mo ako (4)
บรรณาธิการ: LiberReverieGroup
Nanatili lang na nakatayo si Madam Chen sa ibaba ng hagdanan, naguguluhan pa rin siya habang sinisilip si Lu Jinnian. Ngunit naisip niya na baka kaya lang ito nagmamadali ay dahil matagal nitong hindi nakita si Qiao Anhao, kaya naisipan niya na bumalik nalang sakanyang kwarto. Pero hindi pa siya nakakalayo nang may marinig siyang biglang nagbukas na pintuan na sinundan pa ng pagsigaw ni Lu Jinnian na tinatawag ang kanyang pangalan.
Walang pagdadalawang isip si Madam Chen na tumakbo paakyat. Pagkarating niya sa taas, nakita niya si Lu Jinnian na buhat buhat palabas ng kwarto si Qiao Anhao na binalutan ng kumot. "Ihanda mo ang sasakyan!" Muling sigaw ni Lu Jinnian.
Gusto sanang tanungin ni Madam Chen kung anong nangyari pero hindi na siya nakapagsalita at napatakbo na palabas matapos siyang sigawan ni Lu Jinnian.
Nakabukas na ang pintuan ng sasakyan nang sandaling makababa si Lu Jinnian. Ipinasok niya si Qiao Anhao sa loob at kinabitan ng seatbelt, habang si Madam Chen naman na nagtanong kung anong nangyari ay binalewala niya lang. Pagkapasok niya sa driver's seat, walang pagaalinlangan niyang inapakan accelerator at kumaripas ng takbo.
Habang nagmamadaling pumunta ng ospital, kinuha niya ang kanyang phone para tawagan ang assistant at doon niya lang napansin na nanlalambot ang kanyang mga kamay. "Sabihan mo ang mga doktor… hindi ako, si Qiao Qiao, parating na kamo ako sa loob ng ilang minuto."
Pagkababa niya ng tawag, tinignan niya si Qiao Anhao at sobrang nagaalala siya habang iniisip kung ano kaya ang nangyari rito.
Nang makarating sila sa ospital, nasa etrance na ng emergency room ang kanyang assistant na naghihintay sa pagdating nila.
Naihanda na ng kanyang assistant ang lahat kaya agad niyang ibinaba si Qiao Anhao at binuhat ito papuntang third floor para masuri ng mga doktor.
Napaka tahimik ng buong palapag. Sampung minuto palang na wala si Qiao Anhao pero ang pakiramdam ni Lu Jinnian ay parang isang siglo na silang magkahiwalay. Para sakanya, sobrang tagal lumipas ng bawat minuto na mas lalo lang nagpapakaba sa kanya, maging ang kanyang pangkaraniwang kalmadong asta ay bigla nalang nawala. Dahil hindi talaga siya mapakali, paulit-ulit siyang nagtatanong sa kanyang assistant, "Bakit hindi pa siya lumalabas?"
Hindi na napigilan ng assistant ang kanyang sarili at sinabi, "Mr. Lu, baka nama may period lang si Miss Qiao, wala naman sigurong seryosong nangayri."
Period.
Biglang nagbago ang itsura ni Lu Jinnian at naalala niya na napagaralan niya nga pala ito sa Biology class niya dati. Medyo kumalma ang kanyang pakiramdam at muling tumayo. Noong sandali ding iyon, saktong bumukas ang pintuan ng operating room at may lumabas na babaeng nurse. Lumapit ito sakanya at nagtanggal ng mask bago magsalita. "Sino ang kamag-anak ng pasyente?"
"Ako." Noong mga oras na 'yun, nakalimutan ni Lu Jinnian na nagpapanggap lang siyang asawa ni Qiao Anhao at bigla nalang siyang sumagot.
"Ikaw ba ang asawa ng pasyente?" tanong ng nurse bago ibigay sakanya ang isang dokumento. "Dalawang buwan na ang ipinagbubuntis ng pasyente, pero ayon sa report halos isang linggo ng patay ang bata sa loob. Kailangan namin siyang mairaspa kaagad, kung hindi pati siya ay mapapahamak."
Biglang natigilan si Lu Jinnian, sobrang daming tumatakbo sa kanyang isip noong mga oras na 'yun kaya hindi niya maproseso ang sinabi sakanya ng nurse.
Napahawak ang assistant sa kanyang tiyan at nagtanong, "Namatay sa tiyan niya?"
ของขวัญ
-- ได้รับของขวัญแล้ว สถานะพลังงานรายสัปดาห์
-- การจัดอันดับด้วยพลัง 
-- หินพลัง