บท 88: Hindi Lamang Ako Ang Magiging Miserable

Marahil dahil sa naiintindihan ng mag-asawa ang bawat isa ... Mo Ting, na kasalukuyang nakatitig sa screen ay agad na tumayo, isinuot ang kanyang suit jacket at inutusan si Lu Che habang naglalakad, "Tulungan mo akong iatras ang lahat ng pagpupulong ko ngayong gabi."

"Yes, President," ngumiti si Lu Che; tila naging masyadong pabigla – bigla si Mo Ting kamakailan. Ang makita ang isang tao na na minsang mayroong labis na pagtitimpi na naging mapusok, mahirap na hindi ka makadama ng paghanga…

Pinakikinggan ni Mo Ting ang acceptance speech habang iminamaneho niya ang kanyang itim na Rolls Royce papunta sa lokasyon na pinagdarausan ng awards ceremony. Nauunawan niya ng lubos ang pananabik na nakita niya sa mga mata ni Tangning.