บท 227: Malambot, komportable at napaka ganda!
บรรณาธิการ: LiberReverieGroup
Umaga na ng magising si Ye Wan Wan.
Tahimik ang malaking kwarto. Ang panahon sa labas ay maganda, ang langit ay kulay asul at ang halimuyak ng damo at lupa at kumakalat sa hangin.
Dumadapo sa sanga ang ilan sa mga ibon, at masiglang humuhuni. Ipinagaspas nila ang kanilang mga pakpak at limipad ng malayo at matulin.
"Gising kana."
Hanggang ngayon tuliro padin si Ye Wan Wan na nakatingin sa maliliit na ibon na lumilipad sa malayo at bumalik siya sa katinuan dahil sa malalim boses na narinig niya.
Nang humarap si Ye Wan Wan napansin niyang nakaupo si Si Ye Han sa upuan malapit sa kaniyang higaan. Hawak niya ang ilang mga dokumento sa isa niyang kamay… at sa kabila naman ay mahigpit na yakap ni Ye Wan Wan ang kaniyang kamay at hindi niya na malayan na nakadiin na pala ito sa kaniyang dibdib habang natutulog ng hindi binibitawan.
Nataranta si Ye Wan Wan at agad na bintawan ang kamay ni Si Ye Han. Nais niya sana magsalita ngunit masakit ang kaniyang lalamunan; pati ang kaniyang labi ay tuyo at nagbibitak-bitak.
"Wag kang gumalaw."
Ibinaba ni Si Ye Han ang mga dokumento, at binasa ang pamunas at dinampi ito sa kaniyang labi. At tinulungan niyang bumangon si Ye Wan Wan at pinainom ng tubig sa tasa na nasa tabi ng kaniyang higaan.
Kusang binuksan ni Ye Wan Wan ang kaniyang bibig upang dumaloy ang tubig sa kaniyang tuyong lalamunan, na agad na ikinaginhawa niya.
"Anong nangyari sa akin?" nanghihinalang tanong ni Ye Wan Wan nang maubos ang kaniyang tubig.
Hindi ba dapat nasa sala ako at inaaral ko ang mga tanong? Bakit biglang andito na ako kwarto? At bakit umaga na?
"Lagnat" ang sagot ni Si Ye Han, "hindi mo ba nararamdaman sa iyong sarili?"
Bumaba na ang lagnat ni Ye Wan Wan ng siya ay magising, nalilito padin si Ye Wan Wan at pabulong niyang sinabi, "nakaramdam ako ng onting pagkahilo kagabi--ngunit akala ko dahil lang ito sa math questions na ginagawa ko kaya hinyaan ko lang…"
Nang makaramdam siya ng panlalamig kay Si Ye Han, kusang ng nagtago si Ye Wan Wan sa ilalim ng kumot.
Hindi na nag-salita si Si Ye Han. Ang kaniyang malamig na awra ay sandaling nawala, at bumalik ng may lakas ng kaniyang pindutin ang bell malapit sa kaniya, upang tawagin ang kaniyang katulong.
Matapos himinahon ni Ye Wan Wan, tinignan niya ng kakaiba si Si Ye Han--- Bakit siya andito ng mga sandaling magising ako? Ginawa niyang pumunta dito sa tamang oras?
Hindi nagtagal, may kumatok sa pintuan at pumasok ang katulong na may dalang mangkok ng puting lugaw.
Inabot ni Si Ye Han at siya na mismo ang nag pakita ng lugaw kay Ye Wan Wan, "Kumain ka kahit kaunti."
Ngunit tila hindi pa din sigurado si Ye Wan Wan dahil kahit na mukhang nakakatakot si Si Ye Han, ang tono ng kaniyang boses ay malumanay.
Tinignan ni Ye Wan Wan ang karaniwan at walang lasang puting lugaw, hindi siya intiresado dito ngunit sa bandang huli, napakunot na lang siya at nilunok na lang niya ito.
"Nilalagnat ka pa din ba?"
Tinango ni Ye Wan Wan ang kaniyang ulo. Wala lang siyang gaanong lakas.
Nauwi sa mahabang katahimikan, at walang nagsalita sa kanila.
"Tila meron akong napanaginipan kagabi..." mahinang sabi ni Ye Wan Wan upang mabasag ang katahimikan.
"Tungkol saan ang napaniginipan mo?"
Nang alalahanin niya iyon, sinabi niya, "isang bangungot, at isang magandang panaginip… hindi ko maalala ang bangungot ngunit napaka ganda ng panaginip…"
Nang makita ang mahiwagang ekspresyon ni Ye Wan Wan, tumingin si Si Ye Han sa kaniya, "Talaga?"
Tumango si Ye Wan Wan, "Napanaginipan ko hinayaan ng Great White na hawakan ko ang kaniyang mga paa… malabot ang mga ito, komportable at napaka ganda!"
Medyo nabigo siya ng napagtanto niya na ang pangalmot na yakap niya sa kaniyang panaginip ay si Si Ye Han...
Tiyak na isang tao pala ang inakala niyang Great White at nakulong sa kaniyang yakap ng buong gabi: "..."
Huminga ng malalim si Si Ye Han at kinamot ang kaniyang noo at umalis dala ang lugaw, "Magpahinga ka muna." sabi niya.
Humarap siya, at sinabi, "Maaari ka ng umuwi kapag maayos na ang pakiramdam mo."
Sumang-ayon lamang si Ye Wan Wan sa sinabi ni Si Ye Han ng tuluyan na itong makaalis ng kwarto.
Ano ba talagang totoong nangyari noong wala akong malay?
Talagang bang… sumang-ayon si Si Ye Han na umuwi na ako...
ของขวัญ
-- ได้รับของขวัญแล้ว สถานะพลังงานรายสัปดาห์
-- การจัดอันดับด้วยพลัง 
-- หินพลัง