บท 606: Saya Lapar Sangat

"Saya dah balik!"

Ye Wan Wan telah kembali ke taman Jin dan perkara pertama yang dia nampak apabila membuka pintu ialah Si Ye Han yang sedang duduk di ruang tamu dengan komputer ribanya.

Dia sedikit bingung setelah melihat Si Ye Han berada di situ. "Eh? Baby, kenapa awak duduk dekat sini dan bukan dekat dalam bilik awak?"

Si Ye Han baru hendak menjawab apabila Ye Wan Wan sudah pun melabuhkan punggungnya. "Awak cakap pencahayaan lebih baik dekat sana. Jangan cakap feng shui dekat ruang tamu lebih baik pula? Awak jangan cakap satu benda tapi sebenarnya maksudkan benda lain! Saya tahu awak sebenarnya tengah tunggu saya balik kan!"

Si Ye Han. "..."

Dahulu dia selalu takut kepada Si Ye Han. Tetapi sekarang, dia tidak boleh berhenti mengusik Si Ye Han setiap kali dia ternampak lelaki itu.

Ye Wan Wan mahu terus mengusik, namun dia baru tersedar yang dia tidak ada tenaga lagi. Dia terus memegang perutnya dan merengek, "Baby, saya lapar~"