ดาวน์โหลดแอป
68.66% 课堂那点事 / Chapter 436: 第四百四十二章,合影留念

บท 436: 第四百四十二章,合影留念

志远去局里上班的事情就这么定下来了,最初,志远还想着让儿子高财去顶替自己这个角色,可细想了一下,还是算了吧,领导点名让自己去呢,何苦找不自在呢。

  今天,志远感到学校的一切都和往常不一样了,花儿更鲜了,草儿更绿了,孩子们更可爱了,……

  一切的一切,都是那样的让人感到亲切,为什么以前没有这种感觉呢,大概是因为要离开的缘故的,其实一切都还是原来的样子,一点没变啊,唯一变化的是人心啊!

  这一次去局里上班儿,没有了刚上班时的那种激情了,刚去石头中学上班那会儿,志远对工作充满了神往,可是现在,那时的感觉不复存在了。日复一日的上班,下班,每天如此重复着,志远心里难免会生出一些倦怠的情绪,这种情绪挥之不去。

  叮铃铃,……

  熟悉的声音响了起来,志远像往常一样缓缓的进了教室。学生们不知道他们喜欢的老师就要离开他们了,孩子们依然那么开心,用最最热烈的掌声欢迎老师的到来。志远极力克制着自己的情绪,他不能让孩子们看出他的不开心,不能。可这样的事儿终究是瞒不住的,学生迟早会知道的。

  这一节课,志远是带着一种别样的情绪上下来的,他就要离开这个熟悉的课堂,离开可爱的孩子们了。可是该夹的总会来,挡都挡不住。志远抬头看了看教室后墙上的表,再有五分钟就要下课了,志远心里突然激动起来了,该向孩子们摊牌了。志远收起了笑容,环视了一下全班的孩子们,他的目光从每一个孩子身上走过,低声说道:

  “孩子们,这节课是咱们在一起的最后一节课了,老师要去局里上班了,再见了孩子们,……”志远说不下去了,因为志远看到有的孩子脸上的笑容还没有来得及收回就凝固了,有的孩子的眼圈瞬间红了起来,极力抑制着不让自己的泪水流下来。

  志远带着一种极端难受的心情,慢慢的走出了教室,一步步向办公室走去,虽然教室距离办公室只有十几米的路程,但这个时候,志远却感觉有万里之遥,好不容易走到办公室门口了,猛然一个声音在耳畔响起:

  “老师,您不走行吗?老师,您别走了?”

  志远扭头一看,呆住了,不知什么时候孩子们都站在他的身后,脸上都是泪痕。孩子们的眼里满满的都是不舍,这让志远的心里很不是滋味,多可爱的孩子们啊。志远摸着一个孩子的头,动情的说:


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C436
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ