ดาวน์โหลดแอป
11.02% 课堂那点事 / Chapter 70: 第七十一章,好大的雪

บท 70: 第七十一章,好大的雪

北方的冬天,雪大雪多,今年的这场雪格外的大,连下了三天还没有要停的意思。

  积雪足有一尺厚了,志远犯难了,上班成问题了。这么大的雪,路都没了,摩托车是用不上了。可学生还夏上课,上面也没有下发停课的通知,想办法吧,方法总是会有的。

  志远早早吃了饭,他做出了一个重大的决定:步行上班。这是没有办法的办法,唯有步行也只有步行能解决雪大不能上班的问题。从小吃过苦,步行上班对志远来说应该是没问题的。

  一脚下去,就没过脚脖子了,再换了另一只脚,深一脚浅一脚慢慢的向前走吧。放眼望去,四下里一片白,没有了别的颜色,偶尔能见到快速奔跑的野兔在雪地上穿梭。走了很久雪地上只有志远深深浅浅的脚印,再也看不到第二个人了。

  雪粒滑进了志远的鞋,刚才还是干躁暖和的鞋,现在变成了水鞋,鞋子里面凉凉的,不多时志远的两只脚就麻木了,啥感觉也没有。志远不断的给自己加油打气,学生等着上课呢,可不能让孩子们受影响啊。费这点儿力气算什么啊,想想红军长征,志远想到这里浑身上下都是力气了。

  石头中学,志远头上冒着热气出现在学校门口,大家都奇怪,都问志远:“大冷的天儿,你怎么那么热啊?”“走着来的!”志远喘着粗气说。老师们的眼睛都瞪圆了,几十里的路程,一尺厚的积雪,走着来的,真是难以想象啊,都对志远竖起了大拇指,厉害,厉害。志远笑了,这算什么呀,就当是锻炼身呢。

  稍事休息,志远又投入到了紧张的扫雪行动中了,他总是那么精力充沛,浑身有用不完的劲。石波听说志远是走着来的就对志远说:“老师,你歇会儿吧!”“不用,我不累。”志远笑着说。看着孩子们那么卖力气的干活,当老师的怎么能歇着呢,多丢人啊。

  其实说心里话,志远是真累了,踩着积雪走了那么远的路,不累才怪呢,可谁让自己是老师呢,累也不能说出来,丢人。


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C70
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ