ดาวน์โหลดแอป
56.79% 老夫少年狂 / Chapter 350: 355.驱云魔法

บท 350: 355.驱云魔法

接下来的两天里,雷鸣有意识地少接了一些水果。他担心万一这两天卖不出去,就要放到春节以后了。凡是水果都是易腐烂的,到时候真的放烂了就得不偿失了。

  尽管水果摊的生意很忙碌,雷鸣依然有一些闲暇时间来思考一些问题。

  他思考的不是人生大事也不是国家大事,一个小小少年,根本想不到那么多的事情。

  他脑海中反复想着的就是以前和刘叔叔、哥哥在一起生活的快乐日子。

  间或想一想王晓琳今天会不会来帮自己卖水果。从内心里,他是希望她来陪伴自己的,毕竟,一个人招徕生意有点忙不过来,而且从思想深处,还有一点点孤单的感觉。

  不过,他也理解王晓琳可能会身不由己,因为人家也有人家的生活啊。特别是,昨天自己当着他们一家三口拒绝了去过春节的邀请,让人家多少有点下不来台。

  王晓琳今天若是再来的话,也许真的会有用热脸贴自己冷屁股的感觉。

  想到这个歇后语,雷鸣得意地坏笑了。他想不出,脸是露在外面的,怎么会是热的呢?而那个部位包裹在衣服里面,怎么反而又是凉的呢?

  雷鸣天马行空地胡思乱想着,却不耽误他整理纸箱子,也不耽误他给顾客称量水果。

  反正一个人独自站在小区大门旁边的马路上,是有一种寂寞的感觉。尽管马路上来往的人很多,来买他水果的人也很多,但是他就是感觉有些孤单。

  甚至,站在这人来人往的大街上,雷鸣反而感觉比自己呆在家里还孤单呢。在家里,他能够随心所欲地想干自己想干的事情啊,比如看电视,看小说,或者洗洗衣服,刷刷鞋子。

  而守着水果摊,他却不能想干什么就干什么,甚至连离开这个地方一会儿工夫都不可能。就连上趟厕所,都得跑步前进,生怕耽误了顾客来买水果。

  晚上数着白天赚到的钱是一种幸福,但是这赚钱的过程却很让人难受。经过连续十几天的站立,雷鸣的腿感觉很酸胀很酸胀。

  虽然他也搬来了一个凳子,空闲的时候可以坐下来,但是,才能有多大会儿的空闲啊。有时候刚坐下不到三分钟,就会有顾客来。

  不论顾客买还是不买,雷鸣都是要掀开纸箱里的棉被,让人家看看水果的真是面目。

  而顾客买了以后,纸箱里的水果就会被挑得七零八落,看起来卖相降低了不少。

  于是,雷鸣就得重新整理纸箱子和里面的水果,以保持最佳的卖相,好吸引下一个顾客。

  上午,王晓琳没有来。

  下午,王晓琳也没有来。


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C350
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ