ดาวน์โหลดแอป
53.27% 我真的不是富二代 / Chapter 187: 第185章 青春已逝、岁月易老

บท 187: 第185章 青春已逝、岁月易老

显然,保安是将两人当成这种人了。

  忘记要找人的姓名,不知道邀请函,怎么看都很可疑。

  他失去耐性,像撵垃圾一样摆手道:“赶紧走,这里没你们找的人。”

  余伟文不爽,“喂,我们老板不是告诉你,去问问里面的人吗?要真没有那个林,我们转身就走。”

  呵呵,还老板。

  真特么能装,保安真烦了,一脸不屑,说道:“让你们走,听不懂人话是吧?赶紧滚!”

  “你怎么说话呢?”余伟文怒道:“你特么让谁滚呢?”

  “呵,对于听不懂人话的东西,老子向来不废话!”保安冷笑道。

  余伟文气乐了,见过狂的没见过这么疯的,一个保安就敢这么说话,他也是服了。

  以前都听说阎王好见小鬼难缠,余伟文觉得这是段子,经过这段日子的磨练,他对此倒是深有体会,但这并不代表他愿意汲取教训而改变性格。

  “对于一只看门狗,老子也觉得没有说话的必要。”他撇了眼保安,“好狗不挡道!”

  保安顿时大怒,拿出电棍指着余伟文,威胁道:“闹事是吧?你再往前走一步试试看!”

  说完,跟着一块站岗的另外几个保安走了过来,神色不善的看着余伟文。

  此时姚衣已经站到旁边正给李鸣敲电话,但不知这货这会儿正在做什么,竟没接。

  见状,姚衣收起手机走回来,“行了行了,都少说两句,我们来是有正事,不是来闹事的。”

  余伟文倒是乖乖闭嘴,保安却不屑道:“装什么蒜,给脸不要,毛都没长齐,就特么拿自己当人物。还老板,啧啧,我在这里看门多少年了。别说老板,总统我都拦过十个百个!少废话,再不走可别怪我们不客气。”

  “怎么?你们还真敢动手?”

  余伟文彻底怒了,一副要硬拼的架势,却被姚衣抬手按住。

  一件挺简单的事,不知不觉却变成这局面,余伟文要负很大责任。

  他虽然脑子灵活,但有时候却又过于年轻气盛,沟通要讲艺术,余伟文的艺考不及格。

  但这并不代表姚衣对余伟文的能力产生深度质疑。

  一个团队本就需要多种人格形成互补。

  姚衣自己就够理性,但有时候却又需要余伟文这种冲劲十足的上头选手。

  此时,姚衣倒没多生气。

  人上一百,形形色色,三教九流他见得多了。

  别人保安也是尽忠职守,大家看待问题的立场不同而已。

  在这里比谁嗓门儿大没用,真打起来,吃亏的是自己。

  “我们可是滕迅员工,哪能随便打人,只不过把你们扭送派出所而已。”


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C187
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ