ดาวน์โหลดแอป
42.69% 今天先败一个亿 / Chapter 1134: 第1134章 仗剑天涯(38)

บท 1134: 第1134章 仗剑天涯(38)

初筝没说带明羡去找解药,只说带他出去散散心,为照顾明羡那乱七八糟的毛病,整支队伍格外豪华。

  明羡掀车帘往外面看一眼,青山流水,闲云野鹤,令人心旷神怡,心情都变好不少。

  初筝靠着车壁看书,旁边燃着安宁香。

  这样的日子,明羡从前想都不敢想。

  明羡放下车帘,挪到初筝那边,初筝看他一眼,后者直接倒在她腿上:“我们要去哪里?”

  “随便转转。”初筝挪开书,让他枕得舒服些:“你不喜欢在外面?”

  “没有。”明羡挑起初筝一缕头发,放在鼻尖嗅了嗅:“和你在一起哪里都好……只是有时候觉得像做梦。怕梦醒过来,你就不在了。”

  “嘶……”

  明羡倒抽一口气。

  “你掐我做什么?”

  初筝松开掐着他胳膊的手,理直气壮:“让你知道不是在做梦。”

  明羡:“……”

  初筝和明羡视线交接,空气里莫名安静下来,外面的声音似乎都消失不见。

  她缓缓低下头,含住明羡的唇,辗转反侧的吻他。

  啪——

  面具掉落下去,转个圈,仰面倒在地上。

  初筝指尖抚上明羡额角,指腹缓慢的在那伤痕上擦过。

  “这伤,怎么弄的?”

  明羡抬手覆住初筝的手,神情有些恍惚:“离开空明谷的时候,不慎摔下一处山崖所致。”

  那个时候他吓坏了,跌跌撞撞的离开空明谷。

  大雪的天,他年纪也不大,家人惨死,各种因素交织在一起,导致他不慎摔了下去。

  等醒过来的时候,他就被人救了,额角上的伤也在了。

  明羡不太想让初筝看,将脸往她怀里埋了埋:“别看了,不好看。”

  “我不介意。”

  “我介意。”明羡声音有些闷:“你以后会不会嫌我丑?”

  也许有一天,她终究会厌烦他这个样子。

  但转念想想,他时间其实并不多。

  初筝摸着他脑袋,在并不算软的头发上轻柔两下:“不会。”你可是好人卡啊,哪儿敢嫌弃你。

  -

  域外风土人情不一样,穿着都有很大差异,恶人甲乙不知道哪儿弄来两套衣服,跟立即要登场演杂技似的。

  初筝看他们就像看两只火鸡。

  两只火鸡还没自觉,仗着初筝给的零花钱,一天换一套。

  到了域外,明羡吃的就成一个难题。

  初筝带的几个厨子每天凑在一起嘀嘀咕咕,每到用餐时间,这几个厨子都恨不得立即消失。

  要不是初筝给的钱多,他们绝对不会在这里!


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C1134
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ