ดาวน์โหลดแอป
9.04% 八零神医小媳妇 / Chapter 102: 第103章 她不爱琴

บท 102: 第103章 她不爱琴

人家都是说,这兴趣要从小就培养,他可是想象不了,唐喻心的爱好就是玩泥巴,因为村子上里面很多孩子的爱好不是别的,就是玩泥巴。

  而那样的画面,真的太美了,他无法想象。

  “你让她学,她还不一定学呢,”唐志年拍了一下弟弟的肩膀,“咱家的小喻心可是一个有心性的,当然也是一个有主意的。”

  等她回家你问下,看是不是愿意学那个什么琴,而女儿是他生的,唐志年怎么有种感觉,唐喻心是不喜欢的,如果她真的不喜欢的,那么志军这不就是剃头担子一头热吗,他这就算再是心热,就算是再是念叨,唐喻心那不喜欢,也没个什么用啊。

  唐志军咬了一下牙,他相信自家的小侄女那是一个大家闺秀的。

  “心心,你想不想学琴?”唐志军蹲在小侄女的面前,每次只要小侄女用手中的针扎了下木板,他的心脏似乎就是跟着跳了一下。

  “学琴?”唐喻心抬起脸,一脸懵懂,“学啥琴?”

  “就是少年宫的琴啊,心心想学什么都成?”唐志军自己也没有上过多少学,他一屁股坐在了地上,然后对上了小侄女圆圆亮亮的大眼睛。

  忍不住的再是捏了一下她的小脸蛋儿,就像捏着一团棉花一样,可真是软活

  “不去,”唐喻心继续的低下头,抱着一块木板练进针,

  学什么琴,她没有什么兴趣,她都是过了学琴的时间了,上辈子卫佳妮是学的琴,那时她很羡慕,那时都是电子琴,一个琴都是要好几千块的,卫田对那个女儿有求必应的,哪怕是再贵,也都是让女儿学,有一次她不过就是好奇的摸了一下那把电子琴,结果就被桑志兰打了,她哭着捂着的小红手,缩在自己的小狗窝里面,听着外面的卫佳妮一下又一下的弹琴,声音从最初的尖音,最后成调,也是成曲,而这把电子琴,最后陪着卫佳妮的,则是她的小学,初中还有高中,也是让她过完了可以纵横全校的学生生涯。

  唐喻心以前很向往,她也想着,自己穿的漂漂亮亮的可以弹琴,一双绵软的小玉手放在了琴键上面,然后美妙的音符,也是会从自己的手指间流泻而出。

  可是,最后她还是没有摸到琴,而她对于琴的念想,也就是在上辈子被消磨光了。

  这一辈子回过头来,她也没有想过要学琴,学琴对于现在的人而言,都是奢侈了,她家没有那么多的钱,让她学琴,而且她也不爱琴,她还是比较喜欢拿着针。

  而唐志军简直就是欲哭无泪的,果真的,还是被他大哥猜对了,唐喻心不爱琴。

  “爸爸……”唐喻心手脚麻利的爬到了唐志年的腿上。

  “怎么了?”唐越年不管白天有多累的,只要一见到女儿,就真的感觉自己受再多的罪也是都是值得了。

  “爸爸,娟娟说他爸爸家里要了两院庄基地,爸爸,我们不要吗?”

  唐喻心眨巴着眼睛问着唐志年,以前的村子里的庄基地并不好要的,还要开一堆的证明,就像是唐志年这兄弟两个人的,想要庄基地也不容易,不过,也是因为这次的洪水,村子里在的屋子被冲的差不多了,政府帮忙盖了一些,也有不少的人,准备要宅基地再是盖房子。


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C102
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ