ดาวน์โหลดแอป
30.83% 快穿之我成了男主的外挂 / Chapter 342: 第356章 番外博昌候府2

บท 342: 第356章 番外博昌候府2

她虽然穿着素净落魄,可几十年大家闺秀的气质和姣好的容貌在这县城里头出挑得很,少不得就吸引了好些个泼皮无赖。

  她将这事儿告诉丈夫徐广英,得来的不过是对方阴阳怪气的奚落和嘲讽:“什么泼皮无赖会看上你个和自己兄长乱伦的小娼妇?”

  这个人,自从不再是个男人以后,说话做事,已经比个畜生都不如了。

  他天天怀疑徐秀心在外头勾搭了旁人,一点事情不顺心就要打要骂。

  徐秀心不知道自己在坚持些什么,或许是为了女儿,不然的话她可能早就受不住一头扎进河里了。

  她偶尔一个人坐在房间里的时候,也会想,自己当年,到底是为什么会爱上这个男人的?

  或许是因为他英俊潇洒,或许是因为他温润如玉,或许是因为他……

  然而真的回头想想,其实早就忘记了。

  忘了自己怎么动的心犯的蠢,也忘了当年那满心甜蜜究竟是个什么滋味。

  艰辛困苦的生活让她没有多余的时间和精力来想这些风花雪月的事情,她现在,满脑子都是怎么样才能多接一点活,多卖几个钱,能给瘦弱的女儿饭菜里加个鸡蛋。

  买了菜回家里头的时候,正好遇到有一家人办喜事。

  那家大概也是富贵之家,有仆人在前头撒铜钱,围观的百姓们都冲上去抢。

  徐秀心也连忙跑过去趴在地上捡了好几枚铜钱,边上一个女人没她快,见到铜钱没了,赏了她一个白眼,用肥硕的身子狠狠撞了她一下:“晦气!”

  徐秀心愣住了。

  她好像突然才意识到,自己此刻像狗一样趴在地上,只为和一群底层人民抢几枚铜板。

  她低头,看着自己的手:那原本应当是白皙,柔腻,不沾阳春水的。可是现在手掌上生着一层粗粝的茧,骨节粗大,指甲缝里,还夹着好多黑色的脏物。

  这个人是她,徐秀心。

  有眼泪顺着干涩的眼眶落下来,她还没来得及抬手擦,边上又有人走过。

  “哎你听说没有啊?大将军又带领咱们大齐的将士打了胜仗呢!”

  “真的?”

  “可不是!匈奴人的王都被杀了!”

  “大将军真是厉害!”

  边上又有两个姑娘家在聊天:“听说,凌霄大将军高大勇猛,剑眉星目,是一等一的好相貌,大英雄!也不知道,哪个有福气的姑娘,能够嫁给他?”

  “咱们可别想了,人家可是大将军!娶的肯定是京城里面的大小姐,什么公主娘娘郡主娘娘的……”

  “京城啊,我这辈子都没见过京城什么样儿呢。”


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C342
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ