ดาวน์โหลดแอป
67.14% 明朝败家子 / Chapter 1217: 第一千一百九十二章:才华无双

บท 1217: 第一千一百九十二章:才华无双

弘治皇帝沉默了。

  他开始怀疑人生。

  为啥自己的所有思想和人生经验,都在这几年,不断的被颠覆。

  这么重大的事,牵涉到了国计民生,方继藩说的是对的。

  这些商贾若是学了士绅,不去扩大生产,不将银子拿出来消费,最后,他们只会变成另一群的士绅,银子是需要流动的,不流动,无数人就没有了生计,朝廷的新政,也就收不到足够的税赋。

  这一切,都是息息相关、环环相扣,哪一点出了纰漏,都要出大问题。

  因此,改变社会风气,鼓励商贾们敢于拿出银子,是重中之重。

  弘治皇帝方才,在刹那之间,竟曾想到,自己是不是该下一道安商的诏书,又或者是……责令内阁,弄出一点什么措施。

  可方继藩这家伙,信誓旦旦,说是有一人,可以办成这件事。

  这个人,不是什么鸿儒,也不是什么名士,只是一个奴仆。

  国家大事,焉能如此儿戏?

  弘治皇帝看着方继藩,方继藩看着弘治皇帝的眼神。

  是的,没错,这个眼神很熟悉。

  当初方继藩推荐自己门生的时候,弘治皇帝,也是这样的表情。

  只不过……

  弘治皇帝发现方继藩变了。

  从前至少还有节操,尚且知道,推荐自己的门生弟子。

  现在好了,家奴也充塞了进来。

  这是啥意思?

  弘治皇帝道:“还有其他的人选吗?朕看王守仁、江臣这些人,也不错。”

  方继藩摇头:“陛下,这件事,只能邓健去办,王守仁等人,不及邓健之万一,给邓健提鞋都不配。”

  弘治皇帝震惊了:“那你命那邓健到御前来,朕且看看。”

  方继藩忙摇头:“这狗奴没见过大世面,若是见了陛下,只恐冲撞了圣驾,儿臣以为,还是不见的好。”

  弘治皇帝憋了一口气,良久,叹道:“也罢,你去办吧,试一试。”

  方继藩道:“那么儿臣告辞了。对了,陛下,儿臣……这事,还需太子殿下一道帮衬,能否容请太子殿下随儿臣一道告辞。”

  不管怎么说,也得将太子弄出去啊,留在这里,准还要挨揍。

  朱厚照不服输的道:“不走,不走,今日父皇不认这个错,便住在宫中了。”

  方继藩拉着他的袖子:“殿下,正事要紧,有啥事,以后再说。”

  弘治皇帝也觉得索然无味起来,懒得再和朱厚照计较:“都退下吧。”


Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C1217
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ