ดาวน์โหลดแอป
98.45% 魔临 / Chapter 1017: 第七十八章 乾,降!

บท 1017: 第七十八章 乾,降!

帅帐内,香气袅袅。

  刘大虎端来了晚食,是油泼面。

  王爷与世子坐在那里,各自拿着筷子搅拌自己的面。

  四娘坐旁边,伸手在儿子后脑上轻轻摸了摸,“像”极了一个母亲慈祥的模样。

  郑霖眉头微皱,默默地放下筷子,伸手拿过桌上放着的大蒜,开始剥了起来。

  他是见过的,以前天哥还在王府里进学时,每次一家子进食,吃虾天哥就剥虾,吃面天哥就剥蒜,饭后天哥再帮忙点上烟。

  但轮到自己“继承”时,

  郑霖心里还是有些别扭。

  倒不是和以前那种纯粹瞧不上自己亲爹是个凡人,

  事实上,

  这次入乾之后,

  他亲爹的表现让他解开了不少疑惑,

  为何有这么一群人,是一大群人,愿意舍身忘死地一路追随这个“凡人”。

  然而,

  郑霖就是本能地觉得有些不对,

  你说眼前这亲爹真七老八十肩不能扛手不能提卧病在床了,那也罢了,兴许自己也能稍微做点什么意思意思。

  可问题是自家这亲爹明明正值壮年,更是新晋的三品武夫,体魄杠杠的。

  他就是单纯地享受儿子伺候自己的感觉。

  一瓣剥好的蒜从儿子面前拿来,咬了一口,再配上一大口面,那滋味,呼……

  其实自家儿子想的没错,

  王爷就是喜欢被儿子伺候的感觉。

  这孩子不能拿来当个小仆人,生下来还有个什么意义?

  桌子对面一个偏侧的位置,姚子詹也手捧着一碗油泼面,津津有味地吃着。

  这老东西,你说他厉害吧,一手好字一手好诗一手好文章,而且,在绝大部分时候,他都能做到对周遭环境的甘之如饴;

  你要说他不行吧,你又能指出他一大堆上不得台面的一面。

  “唉,老夫早就想这一口了,当年在盛乐城里,老夫一好盛乐城的酒,二好盛乐城的吃食,小小的一碗面,老夫在其他地方也命人做过,可这味儿,就没王爷跟前的这碗来得地道和过瘾。”

  一些油渍沾染到了胡须上,刘大虎见到了,给姚师递送上了一块干净的湿帕子。

  王爷微微一笑,又从儿子那里拿过一颗蒜,道:

  “人呐,也就活这一辈子,有时候退一步想想,能吃好喝好,其实也算是一种天大的福分了。”

  “王爷说的是,王爷说的是。”姚子詹马上点头应和。

  “可偏偏,人和走兽不同的地方就在于这里;

  吃不饱肚子前,没脑子想的就一个问题……那就是饿。

  而一旦肚子吃饱了,你觉得问题没了吧?可偏偏问题忽然一下子变多了。


next chapter
Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C1017
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ