ดาวน์โหลดแอป
40.43% 重生家中宝 / Chapter 1317: 第一千三百一十八章 吓到了

บท 1317: 第一千三百一十八章 吓到了

田嘉志的脚丫子确实伤的有点厉害,好几处都感染了,夜里还发热了呢。

  田野守了大半夜,恨不得拉着田嘉志去军区医院那边验血什么的,一宿脑子里面想的都是乱七八糟的狗血剧。千万要好好地,让他们家远离狗血。她不想当带着孩子的女强人。

  还好田嘉志捂出来一身汗,就没再发热。让田野心里踏实点。

  不过那一双脚丫子,让田野都要给摆弄出来花了,不养好了,是不用指着下地了。吓到了。

  田达过来讽刺田嘉志矫情的时候,田野直接就不愿意了:“作为领导,哪有你这样说人的呀。”

  田达:“我那不是大舅哥吗。谁说我作为领导来的?”

  田野:“大舅哥也不能这么说。”

  田达算是知道了,妹子就是向着外人。

  中午休息的时候,沈营长还带着好些人过来看田嘉志,大伙都调侃:“咱们一块泡了好几天,就田营长回家有人伺候着,你说是不是故意的。”

  田嘉志跟着一群人傻乐呵,凑笑话。

  沈营长:“没想到伤成这样。当时多难受呀,也不知道怎么坚持下来的。”当真是佩服。

  田嘉志:“当时,谁顾得上这个呀,再说了脚丫子都木了,别说你们不是这样呀。”

  大伙都跟着点头,可不是都一样吗。

  边上的连长:“亏得嫂子弄了好些药膏给我们送过去呢。”

  田嘉志:“啊。”这就是不知道。

  几个连长:“营长原来不是你让送过去的呀。还是嫂子好,惦记我们。”

  田嘉志:“要不是看到我这脚丫子,能想到你们吗,你们有没有点逻辑呀。”

  那边沈营长的几个连长:“营长,看看人家有嫂子的日子,你赶紧的给我们弄个嫂子吧。”

  沈营长觉得特别无辜的中枪了:“我没给你们送药膏呀。”

  几个连长:“重点是嫂子。”

  长宝长顺端了两个簸箕进来,上面全是肉干,果干,还有干果好吃的。而且东西多,料足。

  那么两小孩,端那么一个大簸箕,看得人都抽嘴角:“嫂子可真舍得孩子。”

  那边的田嘉志:“是呀,快点把东西都分分,带走,别累到我闺女。”

  大伙哄的一下就笑了,还能这么劝人带东西走呀。

  长宝这个大姑娘:“我不累。”

  沈营长:“那是不是就不用帮你分担呀。”大伙认为小姑娘舍不得好东西了。

  长宝:“我家还有呢,叔叔,快吃吧,可好吃了。”好吗,真招人稀罕。

  然后拉着沈营长:“叔叔,你要是喜欢,就找我,我家里东西很多的,都给你。”败得一手好家呀。


next chapter
Load failed, please RETRY

ของขวัญ

ของขวัญ -- ได้รับของขวัญแล้ว

    สถานะพลังงานรายสัปดาห์

    Rank -- การจัดอันดับด้วยพลัง
    Stone -- หินพลัง

    ป้ายปลดล็อกตอน

    สารบัญ

    ตัวเลือกแสดง

    พื้นหลัง

    แบบอักษร

    ขนาด

    ความคิดเห็นต่อตอน

    เขียนรีวิว สถานะการอ่าน: C1317
    ไม่สามารถโพสต์ได้ กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
    • คุณภาพงานเขียน
    • ความเสถียรของการอัปเดต
    • การดำเนินเรื่อง
    • กาสร้างตัวละคร
    • พื้นหลังโลก

    คะแนนรวม 0.0

    รีวิวโพสต์สําเร็จ! อ่านรีวิวเพิ่มเติม
    โหวตด้วย Power Stone
    Rank NO.-- การจัดอันดับพลัง
    Stone -- หินพลัง
    รายงานเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม
    เคล็ดลับข้อผิดพลาด

    รายงานการล่วงละเมิด

    ความคิดเห็นย่อหน้า

    เข้า สู่ ระบบ